PSİKOPAT SAPIK #Wattys2018 (+18 İçerik)

PS-14-

Cebimden bıçağı çıkarıp boynuma dayadım. Aras bu halimi görünce kolunun gevşemesini fırsat bilip hemen kolundan kurtulup bir iki adım geri gittim.

"Yaklaşma yoksa kendimi keserim" diye bağırdım. Bu kozumun işe yarayıp yaramayacağını bilmiyordum. Ne de olsa beni öldürme planları kuran Aras'tı. Bunu kendi kendime yapsam onun işini kolaylaştırmış olurdum sadece.

"Azra saçmalama!" dedi. Küçük bir kahkaha patlattım. Saçmalama öyle mi? Saçmalama!

"Beni serbest bırakmazsan kendimi keserim" dedim bıçağı biraz daha sıkı kavrayıp hemen şah damarımın üstünde tuttum.

"Bende o bıçağı hemen bırakmazsan o bıçakla sana farklı fantaziler yaşatırım" dedi.

Onu umursamadan geri geri adımlar atmaya başladım.
"Yaklaşma" demeyi de ihmal etmiyordum.

Ben geri geri giderken o ise kıpırdamadan ifadesizce bana bakıyordu. Birkaç adım daha attığımda bileğime kapanan el ile kısa bir çığlık attım.

Elin sahibine döndüğümde benim boylarımda, kızıl saçlı, siyah gözleri olan, beyaz tenli 20-25 yaşları arasında bir kız ile karşılaştım.

"Lütfen. Lütfen bana yardım edin" dedim.
Kız bir bana birde Aras'a baktıktan sonra kaşlarını çattı.

"Ne yapıyorsunuz burada?" dedi. Sert bir şekilde yutkundum. Hiç tanımadığım biri beni Aras'tan kurtarabilirdi.

"Be-beni kaçırdı. Lütfen buradan gitmem gerekiyor" dediğimde kaşları havalanmıştı.

"Aras seni kaçırdı mı?" diye sordu şaşkınlığını gizleyemeden. Aras mı? Aras'ı tanıyor muydu yani?

"Sen karışma" diyen Aras yanıma gelip elimde beceriksizce tuttuğum bıçağı aldı ve beni kolumdan tutup eve doğru sürüklemeye başladı.

Arkamı dönüp peşimizden gelen kıza baktım. Kimdi bu kız?

Eve girdiğimizde kızda peşimizden eve girdi.
"Aras! Ne yapıyorsun sen?"

Aras kapıyı kilitleyip seri hareketlerle anahtarları cebine attı.

"Sana karışmamanı söylediğimi hatırlıyorum!" diye tısladı Aras.

Bu kızın kim olduğunu geçen her saniye daha çok merak etmeye başlamıştım. Aras'ın ismini bildiğine göre onu tanıyor olmalıydı. Eve de girdiyse demek ki birbirlerine yakınlardı.

Aras kolumdan tutup merdivenlerden zorla çıkarmaya başladı beni. Yardım istercesine arkamdaki kıza baktım. Bana ifadesizce bakıyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibi bir ifadesi vardı.

Merdivenlerden çıktığımızda önüme döndüm. Aras beni odaya ittirip arkamızdan kapıyı kapattı.

"Sana kaçma demedim mi lan ben?" diye bağırdıktan sonra sert bir tokat attı.

Elim anında yanağımı bulurken ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı.

"Sen neden beni hiç dinlemiyorsun lan!?" dedikten sonra kollarımdan tutup beni havaya kaldırdı ve yatağa fırlattı.

Gözlerimden yaşlar akarken hiçbir şey yapmadan sakinleşmesini bekliyordum. Artık her şeyin bitmesini istiyordum. Bu psikopat adamdan kurtulmak istiyordum. Beni bırakmasını istiyordum. Bu lanet evden gitmek, babama kavuşmak istiyordum.

Saçlarımı kavrayıp yüzünü yüzüme yanaştırdı.

"Şimdi ben sana ne yapayım ha? Ne yapayım?!" diye bağırdıktan sonra başımı sertçe yatağa çarptırdı. Acı içinde ağzımdan bir hıçkırık daha kaçtı. Artık bıkmıştım. Dayak yemekten, Aras'tan, onun bağırmalarından kısacası her şeyden bıkmıştım.