KENDİMCE

Mahsur

Ah güzel evim, sofası güzel

Yüreğim derin dehliz, acısı kışta buhar

Metruk bir binadır içim

Boyası dökülen şarkılarım yalnız

Kır çiçekleri sarmış küflü odalarımı

Rutubet kokusunu öper kalbim deniz

Gidiş biletim tek yön, yolculuk kekre

Kırıktır bacağı biraz düşlerimin

Öyledir; bayatlar yalnızlık bile

Rengi atar kusurların, hisler kurşuni

Ah benim güzel evim, perdesi hoyrat

Sinmiş yerlere dertlerim, balkonu kaçak

Cesareti mi yitik kapı kolumun, ölüm mü görmüş?

Kederi bitmez yastığım, yanında bir nefes mi sönmüş?

Ah hayat, kendine münhasır çatısız evim

Demir parmakların ruhumda çengel

Ardiye odana tıkıldı tüm diyeceklerim...