Ben özleyince seni
Kelimeler düşer alnımdan
Buruk tebessümün kenarında durur
Ben özleyince seni
Şehirde ışıklar yanar
Ama karanlık pencereme kurulur
Ben özleyince seni
Kalbimde yıldızlar kayar
Bir ah ile dileklerim yol olur
Ben özleyince seni
Çiçeklerinin boynu bükülü
Kar küresi, anılarımla buğuludur
Ben özleyince seni
Hep özlediğimle kalırım
Zaman kavuşturmaya kıyamaz
Eski güzel günlere yaslanırım
Ne gelen gelir ne gitmek isteyen yolda
Bir damla yaşla beklediğim yerden kırılırım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİMCE
PoetryÇoğu kez hayata karşı ifadesi eksik kalan duygularımızın kendimce yorumu...
