KENDİMCE

Küskün

Ben özleyince seni

Kelimeler düşer alnımdan

Buruk tebessümün kenarında durur

Ben özleyince seni

Şehirde ışıklar yanar

Ama karanlık pencereme kurulur

Ben özleyince seni

Kalbimde yıldızlar kayar

Bir ah ile dileklerim yol olur

Ben özleyince seni

Çiçeklerinin boynu bükülü

Kar küresi, anılarımla buğuludur

Ben özleyince seni

Hep özlediğimle kalırım

Zaman kavuşturmaya kıyamaz

Eski güzel günlere yaslanırım

Ne gelen gelir ne gitmek isteyen yolda

Bir damla yaşla beklediğim yerden kırılırım...