KENDİMCE

Uçurtmam Kayıp

Duyuyor musun uçurtmam kayıp

Annem verdi bana onu

Tutturdu elime koş ve öğren dedi

Gördün mü düştüm, çalılarda izlerim

Bir gelincik büktü boynunu

Ve rüzgar fısıldadı bildiğimi :

"Uçurtman kayıp gitti ellerinden

Şimdi sessizce kalk yerinden

Ve ters yöne koş, unut onu

Sil, yaşattığın tüm hücrelerinden

Çünkü gelmeyecek geri kırıldığın yerden"

Kayboldum nedenler sarmalında

Kendime kızdım uçurtmama küstüm

Affetmek isterken yeniden düştüm

Kaçarken kaybettiğim dağ yamacında

Gördünse söyle şimdi bana;

Dokundun mu uçurtmama

Konuştun mu hala renkli mi uzağımda?

Yüzüme gülerken kaybettim onu

Işığın vurduğu, göklerde savrulduğu esnada

Sordun mu neden böyle acımasız

Takılıp kalmış bir hıçkırık gibi zamansız ?

Zamanın cümlelerimi yuttuğu, kalbimi yırttığı bir anda

Geç olduğunu anladım ne yazık ki

Kırıldığım yerden gelse de geri

O artık benim eski uçurtmam değil ki...