Tanır ağaçlar, bir elini diğerine kavuşturup sessizce oturanı
Kaldırımlar aşina gölgesine sarılmış o yabancıya
Denizler dalgalanıp eşlik ederken ruhun damlalarına
Acı kahvenizin şekeri yitmiş gibi bazen
Herkes biliyor gibi her şeyi yüzünüzden
Saklamak; yağmurda ıslanmadan yürümek misali
Salıncağında sallanıp avunmayan o hisler hala çocuk
Ne kadar büyüsem de yıllarla, inanmaktan usanmayan ruhum küçük.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİMCE
PuisiÇoğu kez hayata karşı ifadesi eksik kalan duygularımızın kendimce yorumu...