KENDİMCE

Ruhum Küçük

Tanır ağaçlar, bir elini diğerine kavuşturup sessizce oturanı

Kaldırımlar aşina gölgesine sarılmış o yabancıya

Denizler dalgalanıp eşlik ederken ruhun damlalarına

Acı kahvenizin şekeri yitmiş gibi bazen

Herkes biliyor gibi her şeyi yüzünüzden

Saklamak; yağmurda ıslanmadan yürümek misali

Salıncağında sallanıp avunmayan o hisler hala çocuk

Ne kadar büyüsem de yıllarla, inanmaktan usanmayan ruhum küçük.