KENDİMCE

Yalnızlığın Mevsimlerinden

Teker teker topladım yapraklarını yalnızlığımın 

Ve o uçurumun  kıyısından serbest bıraktım

Çiselerken  ruhuma birkaç sitemkar damla,

Ayaklarım kaçmaktan yorgun

Kalbimin uğultusu gök gürültüsünden baskın

Şimşekle ışıyan bir dalga gibi savrulur yıllarım

Dökülmüş yapraklı bir ağacım ben ; gölgem kaçar 

İçimde susmayan müziğin o son tınısı güneşim olur, yakar