Koca bir ömür
Yetinmektir gördüğün
Bilmeden tebessümler
Yalanlardır başına ördüğün
Öğrenmek değil bu
Temkinli korkaklık düsturu
Küstüm başlamaya ey hayat
Her seferinde susturdun
Yeltendim yine inanmaya
Kuytularda gizli bir ruh
İçim yel dışım yelken
Karanlık orman, yönsüz güruh
Yetinmek ile yeltenmek arasında
Tereddütle geçen uzun yıllar
Zaman kırıkları sağalttı da
Eriyip gitti yaşla yaşlar
Karla karışık bir macerada
Daha şimdiden darmadağın
Terennümü yola, sonu özgeye
Dönüşü yine kendine bu kaçağın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİMCE
PoesíaÇoğu kez hayata karşı ifadesi eksik kalan duygularımızın kendimce yorumu...
