KENDİMCE

Göçmen Dönüşlü

Sesinde aydınlanan gün huzuru var yitirdiğim

Gözlerinde gecenin acı karasına inat saklanılacak bir gölge

Ve saçlarında yağmur kokusu burnuma kilitlediğim

Yalnızlığımı kıskandıran bir sen var yüreğimde senin bile bilmediğin

Hecelerim var uyumadan kulağına fısıldayıp kaçtığım

Kelimelerim var satır olup yüreğine ulaştığım

Her şeye rağmen güven var içimdeki sen dallarına

Kokunda henüz çiçeklenmemiş mevsim ağacım

Sana benzeyen bir dünyada uslanmaz bu sensizliğim

Sonbaharına sarılır yağmurunda ıslanır boynu bükük hislerim

Aynalardan yansıyan ayrılık, sokağımda titrek sesli bir rüzgar

Bir uğultu alev alır beynimde, her gece göçmen dönüşlerini kucaklar