KORUYUCU 🌪️

⌘ BÖLÜM 1

🌪️

"Korku sadece zayıflık değildir, kimi zaman temkinli olmaktır"
bt.

Çalan alarmımla gözlerimi açtım. Güneş ışıkları çoktan odama misafir olmuştu. Alarmı kapatmak için yatağımdan doğruldum. Hafifçe gerindikten sonra yataktan kalktım. Elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittim.

Tekrar odama gittiğimde saat 7.50 idi. Bir an önce evden çıkmam lazımdı. Hemen üstüme formamı giydim ve aşağı indim. Annemgil her zaman ki gibi benden önce çıkmışlardı. Masada yarım saat öncesinde kalan kahvaltı vardı. Ağzıma birkaç lokma alıp dışarı fırladım. Ayakkabı bağcıklarımı bağlamakla uğraşmak istemediğim için ayakkabının içine soktum. Kapının kenarında duran çantamı elime alarak hızlı adımlarla evden uzaklaştım.

Ayakkabıma düşen su damlasıyla gökyüzüne baktım. Daha demin güneşli olan gökyüzünü şimdi kara bulutlar kaplamıştı. Yağmur yağmaya başlamıştı. İçime derin bir nefes çektim. Islak toprak kokusuna bayılırdım.

Zeminde kayma sesi duymamla kafamı sola çevirdim. Bir tane araba kontrolünü kaybetmiş zikzaklar çiziyordu ve üstüme doğru geliyordu.

Donakaldım. Beynim tehlike çanlarını çalmaya başlamıştı ama hareket edemiyordum. Yapışmış gibiydim olduğum yerde. Araba ile aramda çok az mesafe vardı ve benim tek yaptığım kollarımı yüzüme doğru kaldırmaktı. Gözlerimi kapatmış arabanın bedenimle buluşmasını bekliyordum. Ağır çekimde gibiydim. Geçen zamanla beraber benim hareketlerimde yavaşlamıştı. Düşüncelerim ise hareketlerimin aksine çok hızlıydı. Aynı anda bir sürü düşünce kafamda oradan buraya hareket ediyordu. Aldığım nefes hala ciğerlerimdeydi. Ya da ben fark etmeden nefesimi tutuyordum bilemiyorum.

Sağ tarafa doğru düştüm. Belimde birinin kolunu hissediyordum. Gözlerimi açtığımda karşımda Uzay'ı gördüm. Dehşet dolu bakışları ile bana bakıyordu. Kapkara gözleri çekik olmasına rağmen kocaman açılmıştı.

Araba büyük bir sesle daha demin arkamda bulunan elektrik direğine çarpmıştı. Her yere hatta üstümüze bile cam parçaları fırlamıştı. Arabanın önünden dumanlar çıkıyordu. Kaportası yamulmuş, egzozu düşmüştü. Elektrik direği ise içeriye doğru göçmüştü. Yan bakan v harfi gibi olmuştu.

Bir anda yağmur çok fazla hızlandı ve hemen ardından çok şiddetli bir rüzgar çıktı. Rüzgarla beraber yamulan elektrik direği sallanmaya başladı. Direk Uzay'ın kolundan tutarak ayağa kalkmaya çalıştım. Direkten ince metal sesleri çıkıyordu ve rüzgarın etkisiyle bizden tarafa doğru eğiliyordu. Vazgeçtim şuan tam olarak üstümüze düşüyordu. Ağzımdan çıkan çığlıkla ileriye doğru attım kendimi. Hemen yanımda da Uzay vardı. Bu sefer yere kötü düşmüştük. Kafamı çarpmıştım. Görüşümde hafif bir bulanıklık oldu. Ardından bir çığlık duydum. Tizdi, hem de çok fazla... Yerde yan tarafa doğru döndüm ve dizlerimi karnıma çekip kulaklarımı kapattım. Çığlık kulaklarımı sağır edecek derecedeydi. Beynimin içine işliyordu ve büyük bir zonklama şeklinde beynim de dönüp duruyordu. Sesten dolayı farkında olmadan çenemi birbirine kenetlemiştim ve diş köklerim sızlamaya başlamıştı. Refleks olarak gözlerimi de kapatmıştım. Bütün vücudumu kasmıştım. Çığlık sanki vücuduma komut veriyordu.

Çığlık kesildiğinde arabaya doğru baktım ve bir karaltı gördüm. Parlayan iki tane göz vardı onun dışında her yeri karanlıktı. Gözlerini bize dikmişti. İnsanın içine işliyordu bakışlar. Korkutucuydu. Yüzünün diğer kısımları siyah boşluktu. Ne ağız ne de burun görebiliyordum. Gözlerini görmesem yüzü yok bile diyebilirdim. Onun dışında yerden yaklaşık 1 metre havadaydı kenarlara doğru açılmış geniş sayılabilecek kanatları vardı. Kanatları şeffafa dönük bir renkti. Ve son olarak iki tane bacağı gördüm. İnsan bacağına benziyordu ama bir o kadar da insan bacağından farklıydı.