Saudade

♠ 96. Gün ♠

Bekleyen herkese teşekkür ederim. Bekletmekte epey profesyonel ve süre konusunda berbat bir yazarım değil mi? T-T

Sonda önemli bir açıklama ekleyeceğim, ilgilenenler okusun lütfen.

Kötü yazarınız,
⚜ Miss Mulgogi ⚜

※※※※※※※※※※※※※※※

♠ 95 . Gün ♠

Odamda ne işi vardı?

Neden yanıma geliyordu? Bütün gecelerde bunu tekrarlamış mıydı?

Amacı neydi? Ne istiyordu?

Karşımda oturan Siwon'a bakarken tüm düşündüklerim bunlardı. Önündeki evraklarla ilgileniyor, kendini işine vermiş gibiydi.

İsmini uzun süredir zihnimden geçiriyor olsam da, bir süredir dudaklarımdan dışarıya çıkmamıştı. Hala söyleyebiliyor muydum emin değilim, eskisi gibi.

Aldığım ilaçlardan mı bilmiyordum ama bugünlerde sık sık yorgundum ve uykum geliyordu. Sinirlerim hala bozuktu, tıpkı kafamın içerisinde olduğu durum gibi. Esnedikten sonra etrafımdaki ışığa aldırmaksızın gözlerimi kapatarak uykuya daldım.

※※※※※※※※※※※※※※※

Gözlerimi kırpıştırarak açtığımda dışarıda havanın karardığını gördüm. O kadar uzun mu uyumuştum?

Pencereden dışarıya bakarken gözüme penceredeki bir yansıma ilişti. Arkamda, mutfak sandalyelerinden birinde oturan Siwon'un bana bakıp izlediğini görebiliyordum. Yüzünde herhangi bir belirgin tepki yoktu. Sadece dalgın ve düşünceli gözüküyordu.

Uzun bir süre daha bana bakmayı bırakmadığında rahatsız olmaya devam ettim. Ne zamandır oradaydı? Bunca zamandır beni mi izlemişti sadece?

Arkamı dönmeden aynadaki yansımasına bakarak ''Ne düşünüyorsun bana bakarak?'' diye sordum tersleyen bir tonda.

Kendi kendine güldü. Başını iki yana salladı. ''Benim değil fakat benden başkalarının seni hak ettiğini.''

Ayağa kalkıp bana doğru yaklaşırken yanıma geçtiğin koltuğa doğru, üzerime eğildi ve kulağıma fısıldadı. ''Bu beni sinirlendiriyor. Delirtiyor. Anlıyor musun?''

Ona dik dik bakarak karşılık vermeye devam ettiğimde uzaklaştı ve merdivenlerden odasına çıktı. Nefesini en son boynumda hissettiğim zamanı hatırladım. Bana verdiği hissiyat ile şimdiki davranışlarının verdiği hisler... Benzemiyorlardı.

Bu duruma gelmiş olmamız hakkında düşünmüyordum çünkü hiçbir işe yaramayacaktı. Daha en başından, sonunu göremediğim bir işti bu fakat böylesini hiç beklememiştim. Artık tek yaptığım, gerçekten de kalan beş günün bir an önce bitmesini beklemekti.

Nasıl gideceğimi bilmiyordum. Öylesine, sade bir şekilde ortadan kaybolacaktım, değil mi? Yaşanmışlıkları unutarak, hayatımdan Siwon'un adını çıkartacaktım. Kolay olması gerekirdi.

Sadece sözde öyle kalsa da, kolay olması için yalvarıyordum.

※※※※※※※※※※※※※※※

♠ 96. Gün ♠

Odamın kapısının açıldığını duyduğumda yarı uykuluydum. Bugün neler olduğunu anlamak için uyumamaya karar vermiştim. Odada gezinen ayak seslerini dinlerken yakınlaştığını anladım. Ardından yatağımın ucuna binen ağırlığını hissettim. Düzenli nefes alışlarını dinledim.