◇♡ Kördüğüm ♧♤

23. Bölüm

Merhaba canlar 😊 çok uzun bir ara olmasada haftalık aramızdan sonra tekrar merhaba. Kitabıma olan ilginizden aşırı serece memnunum ama hergün bölüm yazamam takdir edersiniz ki. Zaman ayırmam gereken bir çocuğum bir eşim var 😊 sizede haftalık vakit ayırmaya çalışıyorum yorumlarınıza da cevap vermeye çalışıyorum ki bu baya bi eleştiri topladı herkese cevap vermem. Ben sizi arkadaşım gibi gördüğüm için yorumlarınıza sessiz kalmak istemiyorum ama istediğiniz yani ( bazı kişilerin) buysa yorumlara cevap vermeyeceğim. Yorumlarınız ve beğenileriniz benim için çok önemli o kadar kişi bölümü okuyor ama o yıldızcığa basmıyorki. Şimdi sonkez eğer hikayemiz beğeniliyorsa güzel parmaklarınız ⭐️ dokunsun... keyifli okumalar ❤️😊

Hatırlatma :

Konağın kapısı çalmış ayşe hanım zine nin kasasını yavaşca sedire koymuş kapıya koşmuştu.
Kapıyı açımış
" buyur" demişti yaşlı kadın
" misafir hanımağam tanrı misafiri kabul edermisin"..?

Yaşlı kadın karşısında gördüğü insanı evine buyur etmişti şaşkınlıkla fakat bi o kadarda misafir perver bir şekilde. Doğudaki insanlar hele de bu insanlar ağa soyundan geliyorlarsa sorgulamazlardı geleni buyur ederlerdi zira onların halkı onlar için çok mühimdi. Yaşlı kadın evin yardımcısına ağayı çağırmasını söylemiş misafirini avludaki kamelyaya buyur etmişti. Karşısındaki adam kimdi neciydi bilmiyordu.
" evladım ahmet ağayı çağırttım gelecek inşallah sen kimlerdensin" diye sormuştu emine hanım.
Genç adam omuzları dik ve kendinden emin bir şekilde " ben bayki aşiretinin en büyük oğlu bedirhanım hanım ağam" kadın duyduğu isimle irkilmişti. Yo korkudan değildi bu irkilme artık bu ailenin kapısına gelmesini kızını üzmesini istemiyordu. Büyük ihtimalle ağızlarının payını verecekti çünkü hiç bir yerde görülmemişti ağa karısının küsüp baba evine dönmesi. Bu her iki aşiret arasında kan davasına bile yol açabilirdi ama bu beritan aşiretinin umurunda değildi zira mevzu bahis olan kızlarının canıydı. Baştan beri bu evliliğe karşı olan aile şuanda kızlarını çekip almak istiyorlardı bu girdaptan.
Ahmet ağa gelmiş bedirhan elini öpmüş oturmuşlardı.
Biraz hal hatırdan sonra bedirhan söze girmiş
" ahmet ağa lafı fazla uzatmanın bir manası yok ben gelinimi almaya geldim onun evi bizim evimiz ailesi şüphesiz ki biziz. Bizim namusumuzu bizden iyi kimse koruyamaz bu onun anası da olsa babasıda." Bedirhanın sert mizacı ağayı kızdırmıştı ama içten içe de kızının kendinden bile korunması hoşuna gitmişti adamın.
" bedirhan ağa! Ne kadar ağalığı red etmeye de çalışsan dönmüşsen ki şuan karşımda duruyorsun ağasın demektir. Sen bayki aşiretinin ağası olabilirsin fakat bende beritan aşiretinin yegane ağasıyım zine ise benim yegane kızımdır. Bunca acıyı ona reva görenler şüphesiz çekeceklerdir ettiklerini. Şimdi söyle bakalım nerde görülmüş bir gelinağanın bir ağakıznın bu denli hakarete uğradığı?" Yaşlı adam sinirlenmişti.
Bedirhan hiç düşünmeden " madem zine beritan aşiretinin yegane incisidir onu kuma vermeyi reva görenler en büyük hakareti etmemişlermidir ahmet ağa? Yaşına hürmeten boynum eğiktir ama illa bir suçlu ararsan dön kendine bak. Ben bacıma böyle birşeyi reva görmezdim. Bilmezmisin yıllardır süre gelen bir adettir bu hangi kuma sevilmiş dışlanmamış ki senin kızına yapılmasın?" Genç adam çizmeyi aşmıştı kendide farkındaydı ama bu gidişe bi son vermek gerekiyordu. Tek suçlu kendi ailesi olamaz zine nin kuma gitmesinin teklifi agit ağa dan çıksada ahmet ağa bunu red edebilir hiç evine taşımaya bilirdi. Böylece kabahatin büyüğü bedirhana göre ahmet ağa da idi.
Yaşlı adam sinirle
" sen kim olursunda beni yargılamaya kalkarsın? O benim kızım onun rızası olmadan ben böyle birşeye kalkışırmıydım. Suçlu arıyorsan suçlu çok aşiretler suçlu koskoca amed suçlu. Haddini aşan sözler etme benim karşımda madem yaşıma hürmet edersin ." Ortam çok gerilmişti. Söylenmeyecek sözler söylenecek herşey karışacaktı. Bedirhan ağzını açmış birşey söylecekken zine çıkmıştı tüm ihtişamı ile ortaya. Uykulu gözlerle etrafa bakıyordu. Bir insan uykulu hali ile bile bu kadar güzel olmak zorundanıydı. Küçük bir çocuk edası ile koca gözlerini ovuyordu. " anne ben çok yorulmuşum" diyip kafasını kamelyaya çevirdiğinde babası ve bedirhanı görmeyi ummuyordu. Bir hışımla kaçmıştı ordan başında yazması yoktu. Geride bakakalmış bir çift göz bırakmıştı habersiz..