Deception ❃ Taekook

3| Düşünceli Bir İnsan

İyi okumalar.. 💛

Gözlerimi yavaşça açtığımda kapının ardından boğukça sesler duyuluyordu. "Odasında olduğunu niye söylemedin, Kook!" Bu abimin sesiydi.

"Hiç sormadın ki.." Bu da aptal sevgilisinin.

"Ah! Cidden ne şaşkın sevgilim var!" dedi abim. Şaşkın ne kelime? Aptaldı.

"Ya sevgilim.. Cidden şimdi onu mu uyandıracaksın? Hadi lütfen odamıza gidelim biz.." Evet. Gerçekten de aptaldı.

Hem uykumu yüksek desibele sahip sesleriyle bölmüşler hem de beni uyandırıp uyandırmamayı tartışıyorlardı. Sonunda abim gelmiş diye sevinmek istiyor fakat Jungkook yüzünden bunu yapamıyordum.

Jungkook'un dediği son cümleden sonra sesler kesilmişti. Sanırım odalarına gitmişlerdi. Tanrım acaba şey için miydi?

Şey...

"Hayır sevgilim. Teklifin çok cazip ama ben haftalarca görmediğim kardeşimi uyandırmayı tercih ediyorum." dedi bir ses aynı zamanda kapımı açarken.

Canım abim... Şey için gitmemişti..

Anladınız siz işte, ehehe..

Ben hâlâ dışarıdan uyuyor gibi görünüyordum. Devam mı ettirsem acaba, diye düşünmüyor da değildim. Belki önemli bir şeyler konuşurlardı. Tabii özel hayatları beni hiç ilgilendirmezdi.

Ama buna rağmen dinleyecektim. Hem zaten bu dakikadan sonra açamazdım ki gözlerimi. Değil mi?

"Uyuyor işte, neden uzatıyorsun ki?"

"Ah, ne kadar büyümüş.." dedi abim, onu adeta takmayarak.

"Cidden mi? Haftalarca görmedim diyorsun, nasıl karşılıyorsun? Ne kadar da büyümüş, ne ya..? O kadar mı küçük yaşı yani veledin?" dedi çemkirircesine Jungkook. Yani aptal.

"Hayır, bu benim ona davranış biçimim"dedi abim ve devam etti.

"Hem Tae, seninle yaşıt zaten. Belki ay olarak sen büyük olabilirsin ama aynı yaştasınız sevgilim.. Bu yüzden ona velet falan da deme!" dedi abim.

Jungkook'a benim hakkımda ne yapmaması gerektiğini söylemesi çok hoşuma gitmişti. Canım abim benim! Ah hadi uyandır bir an önce de sarılayım sana, ehe..

"İyi demem! Mutfaktayım ben." dedi uzaklaşan ayak sesleri ile Jungkook.
Sanırım şimdi abimin beni uyandırma sırasıydı.

Siktir..

"Ahğ h-hyuuyng ahğ ne-nefes al-al-alamıyorum" Yoongi hyung aniden kafama yastıkla bastırmış ve nefes almamı engellemişti. Bu nasıl abiydi be?!

"Ah canım 'üvey' kardeşim.." dedi üvey kelimesine vurgu yaparak. Gülmeye başladık. Tabii bu kelimeyi bugün çok duymuştum ama bu kez öncekiler gibi aşağılanmamıştım.

"Ah canım 'üvey' abim." dedim ona sarılarak. Sarılırken ellerimi sertçe sırtına geçirmiştim.

"Lan! Senin o ellerini var ya.." dedi benden ayrılırken. Ellerimi yakalayıp sıkmaya başladı. Gülüşmelerimiz bayağı yüksek kahkahalara dönüşmüştü. Ama başıma vuran ağrıyla sızlandım.

"Hyung tamam yeter, hiç havamda değilim zaten." dedim.

"Neden ne oldu ki? Yolculuk mu kötüydü?" diye sordu, Yoongi Hyung. Yüzünde bir an endişe belirmişti.

"Berbattı." dedim. "Biliyorsun, zaten uçakta huzursuzlanıyorum."

"Biliyorum.."

"Tabi bir de şey var." dedim çekinerek. Acaba devam etsem mi ki cümleme bilemedim.