Deception ❃ Taekook

20| Yemek Fazla Enerji Yaptı, Atalım Mı?

İyi okumalar..🖤

Jimin

"Peki yarın, öğle yemeğini beraber yemek ister misin?"

Sıkıntıdan patlıyordum.

"Hayır, Jaebum istemem."

"Hem kahvaltıyı hem öğleyi reddediyorsun. Bari akşam yemeğini kabul et."

Ve beni bu halimin üzerine bir türlü rahat bırakmayan bir çocukla uğraşıyordum.

"Olmaz..."

"Ya sen hiç yemek yemez misin? Bak Jimin ölüm diyetine falan mı girdin ha? Bak hiç gerek yok, kilon gayet normal ben-"

"Hayır Jaebum, hayır!" diye bağırdım en sonunda.

"O zaman akşam yemeği?" diye sormuştu odamın kapısına yaslanıp.

"Tamam, bakarız. Hadi git artık da ben de uyuyayım, malum saat on.."

"Ya daha erken değil mi sence de?" diye direttiğinde açık olan kapımı onu iterek kapatmaya başladım.

"Yurdumuzun ışıkları kapanmak üzere, neresi erken? Hadi git."

"Tamam. Yemeği unutma. Söz verdin.."

"Söz vermedim lanet olası, bakarız dedim!"

"Tamam. Görüşürüz. İyi uykular. Rüyanda beni gör ve ben sen-"

Daha fazla tahammül edemediğim sesin kulağımda yankılanmasına bir son verip kapıyı sesin sahibinin suratına kapatmıştım.

Tanrı'm bir çene vermiş, gerisini koy vermiş.. Yani öyle bir şeyler işte..

Her neyse..

Zaten sinirlerimin bozuk olması çocuğa karşı daha sinirli davranmaya beni iterken, o bunu bir türlü anlamıyor ve beni günlerdir rahat bırakmıyordu.

Evet, sinirlerim çok bozuktu. Günlerdir. Günlerdir dediğimde yaklaşık üç gündür işte. O salak gecenin ardından geçen üç gün.

O, salak ama yakışıklı, aptal fakat karizma, mal lakin tatlı, öküz ancak havalı ve şerefsiz Yoongi ile tartışmamızın ardından geçen üç gün.

Ve kimseye belli etmemeye çalıştığım depresyon hayatımın üçüncü günü..

Ve şerefsiz demiş miydim?
Ah tamam orayı geçtim...

Her neyse. İşte kalbimde üç gündür kafayı yemiş durumdayken bir de yurdumdaki şu gıcık çocukla uğraşıyor, çaresizce yanıma gelmemesi için dualar edip duruyordum. Ah dualarımı farklı şeyler için de ediyordum.. Umarım kabul olurdu...

Ki dualarımın kabul olma ihtimali gayet yüksekti.. Bunu şerefiz ama tatlı, böyle ağzını yüzünü mıncırdığım ama yüzüne tükürmek istediğim Yoongi'de görmüştüm..

Flashback

Beynime söverek bulunduğum binadan dışarı çıkmış ve ilerlemeye başlamıştım.

Beynime neden mi sövüyordum?

Haketmişti çünkü!

Okulların açılmasına bir ya da iki hafta kalmıştı ve ben bilin bakalım ne yapıyordum?

Yeni yeni yurt aramaya başlıyorum, Evet, bence de tch tch tch...

Şimdiye kadar baktığım bütün yurtların neredeyse hepsi ağzına kadar dolmuştu ve bir tane bile boş odaları yoktu.