Deception ❃ Taekook

22| Sevişen Ruhlar

İyi Okumalar💘

Kapıyı çalmamdan kısa süre sonra, bana ve elimdeki çantaya şaşkınlıkla bakan iki yüz belirivermişti açılan kapının ardından. Rüzgarla havalanan saçlarımı kenara çekerken meraklı bakışlar daha da büyümeye başlamış, incecik ses tonu kulaklarımda duyulmaya başlamıştı.

"Jungkook? Hoşgeldin?"

Hala elimdeki çantaya bakarak konuşan Yugyeom'a cevaben başımı sallamış ve içeri girmek için bir adım atmıştım. Onlar da adımımdan sonra kapıyı sonuna kadar dayamış ve geçmem için yol açmışlardı.

"Hayırdır? Ne bu çantan böyle?" demişti Hoseok, boğazını orta şiddetli bir öksürükle temizlemesinin hemen ardından.

"Bana oda lazım.."

İkilinin kaşları hâlâ merakla havadaydı ve bu sinirimi bozmaya başlamışken devam ettim. "Ne bakıyorsunuz?"

"Olanları anlat önce? Belli, bir şeyler olmuş.."

Yugyeom konuştuktan sonra elimdeki çantayı alıp yere koymuş ve beni koltuğa doğru yönlendirmişti. Hoseok da ne ara gidip geldiğini bilmesem de mutfağa gitmiş ve bir bardak suyla önümde durmuştu.

"İç.. Elin yüzün bembeyaz..."

Gözlerim hafiften kararıyordu ve başımda şiddetli bir ağrı vardı.

"Yoongi ile ayrıldık."

Suyumu içtikten sonra tamamladığım cümlemin ardından ikisi de olduğu yerde kalmış ve şokla beraber suratıma dik dik bakmaya başlamışlardı.

"Siktir!"

"Bu nasıl olur ki?" diyen Hoseok, ondan önce küfür eden sevgilisine bakmış ve başını iki yana sallayarak bana tekrar dönmüştü.

"Sen ve Yoongi... Ayrılmak... Aklım almıyor.."

Tane tane söylediği kelimelerin ardından sinirle solumuş ve başımı geriye doğru yaslamıştım.

"Nesini almıyor? Ayrıldık işte! Çok mu anormal bir şey?"

Ne düşündükleri zerre kadar umrumda değildi bile. Sadece Taehyung'umu özlemiştim ve bir an önce bir odaya çıkıp uyumam gerekliydi. Belki rüyamda geliverirdi yanıma, kim bilir?

"Sakin ol. Endişelenme, düzelirsiniz siz yakında." demişti Hoseok ve garip bakışlarıyla bana bakarken sırtımı da pat patlamıştı.

"Onunla düzelmek isteyen kim ki?" demiştim fısıldayarak.

"Efendim?" diyen Hoseok bana doğru kulağını yaklaştırmış ve sormuştu.

Hadi ama duymaması imkansızdı. Dibimde oturuyordu resmen!

"Oda, diyorum. Bir oda verecek misiniz? Yoksa otel mi arayayım?" diye karşılık verdiğimde Yugyeom yerdeki çantama uzanmış ve hızla konuşmuştu.

"Ne gerek var otele, dostum? Kaldır poponu da gel hadi. Senin için her zaman bir odamız var!"

"Gerekirse ortamıza bile alırız seni, merak etme!" diye de devam etmişti Hoseok.

Iyyy!

"Yok yok! Kalsın." dedim. "Bir de mümkünse sizin odanıza en uzak oda olsun.." diye de devam ettim.

Evet.. Onlara her gece birbirlerini düzen azgın çift muamelesi yapıyordum...

Ama öylelerdi..