Deception ❃ Taekook

2| Sevgili Bozuntusu

İyi okumalar❤️

Taehyung

"Bi-biraz yavaş sürsen diyorum!"
dedim abimin şu aptal sevgilisine. Çocuk deli gibi araba kullanırken yaptığım tek şey; arka koltuğa sinmiş, daha Kore'ye geleli birkaç saat olmuşken ölmemeyi dilemekti.

"Daha ne kadar kaldı? Ona cevap ver bari!" dedim bıkkınlıkla. Ayrıca midem de ağzımdaydı.

Tabii şu gerzek sevgili bozuntusu arabayı son hızla bir sağa bir sola delirmişçesine sürerken midemin bulanmaması saçmalık olurdu.

"Geldik. İn hadi." dedi, arabayı durdurup. Ben kendimi hemen dışarı atarken o bagajı açmış başında beni bekliyordu.

Ve ben zavallı karnımı ovalarken konuşmaya başladı. "Bu valizin eve uçacak hali yok. Al istersen?" Sinirlerimi geren sesi sustuğunda, sert bir bakış attım ve bagajdaki valizime uzandım. Alır almaz bagajı kapattı ve önden yürümeye başladı.

İlerlediği ev çok lüks olmasada, iki katlı mütevazı bir evdi. Anlaşılan üvey abim, babamdan bir yardım kabul etmemişti.

Biraz başımı çevrede dolaştırdım. Sessiz bir sokağa benziyordu.
"Bugün içeri girmeyi düşünüyor musun, üvey?"

"Ha, ne?" Daldığım için ne dediğini anlamadım ama bana attığı bakıştan eve girmem gerektiğini anlamıştım. Girdim ve arkadan kapının kapanma sesini duydum. Ayrıca birkaç da anahtarları yerine koyduğunu belirten ses.

Evi inceliyordum. Kapının bulunduğu giriş direkt salona açılıyordu. Mutfak ise sağ taraftaydı. Eve bakmaya devam ederken şu aralar en gıcık olduğum sesi tekrar kulaklarımda işittim. Sanırım artık bardak taşıyordu.

"Orada dikilmeye devam mı edeceksin?"

"Bana bulaşmaya devam mı edeceksin?" dedim, aniden. Şaşkınlıkla kaşlarını çatmış ve bana doğru bir iki adım atmıştı. "Bak üvey.. Senin yerinde olsam benimle iyi geçinirdim."

"Bana üvey demeyi kes tamam mı?" dedim. Bu gerçekten de sinir bozucuydu. "Hem iyi geçi.."

"Niye? Sen üvey kardeş değil misin?" diye sözümü kesmişti sırıtarak.

"Sözümü kesme!" diye bağırıverdim telaşla. Sinirlendiğim zaman telaşlanırdım.

"Şimdi de bağırmaya mı başladın?" dedi kollarını göğsünde birleştirerek.

"Sinirlerimi bozuyorsun!"dedim hala bağırırken. Ben de onun bana davrandığı gibi davranırdım o zaman.

"Senin sinirlerinin, bozulmaya hakkı falan yok tamam mı?!" dedi. Artık o da bağırıyordu.

"Nedenmiş o? Seni sevgili bozuntusu!" dedim. Ve artık ben de sırıtıyordum.

"Beni sakın sinirlendirme!"

"Sen de beni sakın sinirlendirme!" diye çıkıştığımda alayla kahkaha atmıştı. "Ne oldu, abine mi söylersin yoksa?" demişti ardındansa.

"Ne! Tabi ki de hayır!" dedim hemen.

"Yaramazlık yapma!" demişti ve arkasını dönüp salona doğru ilerlemişti.

"Ne yaramazlığı? Bana bak..."

"Açsan mutfağa git ve bir şeyler ye. Daha fazla da konuşma." diye devam etmişti kendini koltuğa atarken.

Susmaya karar verdim. Ama o dediği için değil, gerçekten onunla uğraşmak istemediğim içindi bu.

"Peki o-odamı göstersen ya da ah.. boşversene, kendim bulurum." dedim ve merdivenlere ilerledim.

"Koridorun sonunda! Başka hiçbir odaya girme!" diye bağırdı arkamdan.

Lanet olsun! Bu kadar yorgunken bir de bu manyak ile uğraştığıma inanamıyordum.

Hemen koridoru hızlıca geçtim ve odayı buldum. Bir yatak, dolap ve iki komidinin bulunduğu oda baştan aşağıya beyazdı.

O kadar yorulmuştum ki şimdi dolap yerleştirmeyle falan uğraşacak halim yoktu. Sadece valizimden gri bir eşofman ve siyah bir tişört giyivermiştim.

Odamda banyo yoktu ve bu yorgunlukla bu evde bir de banyo arayamazdım zaten. Fazla aç değildim de. Elime telefonumu aldım ve saate baktım. Öğleden sonra 4'tü. Vakit sanki yirmi küsür saattir hiç geçmemiş gibiydi. Başım zonkluyordu.

Yatağa yavaşça uzandım. Tertemiz çarşafların kokusuyla mayışırken acaba abim ne zaman gelir diye düşünmeye başladım. Tabii ardındansa gözlerim yavaşça kapanmıştı.

Umarım beğenmişsinizdir..❤️

Yorum bırakmayı unutmayın💋