Deception ❃ Taekook

Final | Beni Bıraktığın Gün Mahvolurum

Öncelikle selam! Umarım final bölümünü beğenirsiniz! Açıkçası final bölümlerini pek beceremeyen bir insanımmmm.. 😣

Bu arada medyada, bölümden bağımsız bir şarkı var; güzeldir, dinlemenizi tavsiye ediyoruuum. 🖤💫👊🏽

SON KEZ...
İYİ OKUMALAR! 💘💘

Jungkook

"Evet.. Korkma.. Korkma, buradayım ben. Tam yanı başındayım.. Merak etme, kızmadım da sana. Sadece biraz korktum, o kadar. Ya hızla peşinden gelmeseydim Taehyung? Beni bırakmayı gerçekten göze almış mıydın?"

Sadece derin nefeslerimin duyulduğu hastanenin soğuk koridorunda, Taehyung'un odasının camına yaslanmış, onunla konuşuyordum. Ona sesleniyordum.

O cevap vermese de biliyordum, beni duyuyordu.

"O kuzenim olacak aptal, benden ayrılma sebebinin kendisi olduğunu söyledi.. Biliyordum işte.. Senin o davranışlarının altında başka bir şey olduğunu biliyordum. Çünkü sen beni o hale asla getirmezdin, meleğim. Hadi.. Hadi bu yüzden uyan bir an önce tamam mı? Hem sen ilk burada, bu hastane odasında bana ait oldun.. Hatırlıyor musun? Şimdi bu hastane odasında bana bir veda bile etmeden gidecek misin?"

Sadece ben ve yaralı sesimin olduğu koridor bomboştu ve sesim, burun çekişlerimle birlikte yankılanıyordu.

"Ah sevgilim.. Ellerimde senin kan izlerin var, kurumuşlar. Ovalasam bile çıkmıyorlar. En son bileklerini sardığımı hatırlıyorum. Bir de yerdeki kırık ayna parçalarını... Ha bir de seni son öpüşümü hatırlıyorum.. Ambulanstaydık ve son kez sana bir öpücük kondurmuştum. Gerçekten son öpücüğümüz olmaması için ne kadar dua ediyorum, bilemezsin"

Derin bir nefesle beraber arka cebime elimi uzatmıştım. Bir paket sigaramın da içinde bulunduğu cepten telefonumu çıkarmış, saate bakmış ve tekrar dolu gözlerimi sevgilime çevirmiştim.

"Saat, gecenin iki buçuğu. Yaşadıklarımız geçiyor gözümün önünden.. Birbirimizi kovalayışlarımız, mısır patlatamayışlarımız.. İlk kez senle çıktığım alışveriş geliyor aklıma. Her şeyden almak istiyordun ama ben hiçbirini kabul etmiyordum. Hoşuma gidiyordu yüz ifaden Taehyung.. Ama benden pirinç keki almamı istemiştin.. Fakat bu kez sana kıyamamış ve almıştım. Öyle mutlu olmuştun ki.. Kendimi tebrik etmiştim ilk defa. Seni mutlu etmiştim ve bir ödülü kendimce hak ediyordum.."

Değişen kalp ritimleri beni duyduğunu kanıtlar nitelikte, usul usul atmaya devam ediyordu.

"Ve Taehyung.. İlk yarışımız geliyor aklıma. Pirinç keklerini yemeye çalışmıştık ve sen kazanmıştın. Benden bir şey isteme hakkına sahiptin ve sen.. Sen, seni öpmemi istemiştin. Evimizin o güne kadar beğenmediğim koridoru, artık benim için kutsal bir mekan olmuştu.. Oradaki ilk öpüşmemiz.. Sonra seni kucağıma alıp yatağına yatırmam..."

"Öpüşmelerimiz geldikçe aklıma, ağlayasım da geliyor. Hep ensemi çekiştiren ellerin, yanağımı okşayan burnun ziyarete geliyor beynimin kıvrımlı yollarını.. Gülüşmelerimiz karşıma çıkıyor bir anda. O kare gülüşün doluyor anında hafızama. Ömrümü adamaya razı olduğum o gülüş.. Ayaklarımın uyuşmasını sağlıyor o kıkırtın. Taehyung yalvarırım uyan ve hep o şekilde kıkırda tamam mı? Bak yalvarıyorum.."

"Biri iki, diğeri tek kapaklı gözlerin.. Şekilli kaşların.. Hangisinden bahsedeceğimi bilmiyorum.. Ama dur.. Resim çizerken, istisnasız her defasında aralık olan dudaklarından bahsedeyim.. Neden açık olduğunu sen bile bilmiyorsundur meleğim.. Bu yüzden ilk önce açıklayayım.."