cipa | larry ✓

red lips

Önüme açılan üniversite kapılarını derin bir nefes alarak geçtim. Bu, ilk günüm olduğu için fazlasıyla heyecanlıydım. Ailem ben yurda yerleşirken bile hala bana Hukuk Fakültesi'nde okumak istediğimden emin olup olmadığımı soruyordu. Henüz başlangıçtayım ve kabul ediyorum, önümde okumakla geçireceğim uzun, zorlu yıllar var. Ama bu harika okulda hiçbir şey kötü gidemez.

Okula on dakikalık bir mesafede olan yurtta henüz oda arkadaşım yoktu. Bu yüzden okulda da ilk günümü yalnız geçireceğimi düşünüyordum. Ama tersine buradaki insanlar lisedeki gibi züppe değildi. Oldukça sıcakkanlı ve konuşkan kişilerle tanışmıştım.

Kendime bir klüp seçmek için önü kalabalık olan panoya yaklaştım. Elimdeki ders programı kağıtlarını incelerken panodaki saatleri ve klüp isimlerini görmeye çalışıyordum.

"İşte kendine amansızca klüp seçimi yapmaya çalışanlar topluluğu!"

Hepimiz sesin geldiği yöne baktığımızda kalabalıktan yükselen uğultu kesilmişti. Sıranın en arkasında olduğum için teknik olarak şu anda en önde tam da onun karşısında duruyordum.

Kollarını iki yana açmış ve her zamanki ukala tavrıyla bize alayla gülümsüyordu. Onu tanımamak mümkün mü? Kendini beğenmiş ünlü Harry Styles. Onu sürekli haberlerde görüyordum ama aynı okulda olduğumuzu bilmiyordum. Milletvekili Anne Styles ve Baron Christopher Styles'ın oğlu kendini bilmez Harry Styles ile aynı fakülteye girebilme şerefine nail olduğum için onur duyuyordum(!)

Yakından baktığımda yeşil olduğunu fark ettiğim gözlerini, onun barlardan sarhoş çıkarken yakalandığı hem magazin hem siyasi haberlerden kesinlikle mavi olduklarını sanıyordum.

Hala havada duran kollarını indirip tam gözlerimin içine bakarak bana doğru bir adım attı.

"Sadece titrek ve yalnız ruhlarını tatmin etmek için pervasızca arkadaş arayışına girenlerin katılmak istediği sosyalleşme grupları..." dedi ve durdu. Dudakları yukarı kıvrıldığında cezbedici gamzeleri gözüme çarpmıştı. Beyaz dişlerini yarım ağız gülümsemesinden görebiliyordum.

"Ama sen hiçbir gruba dahil olamazsın adını bile bilmediğim güzel oğlan." Bir adım daha atıp yüzüme eğildi ve elinin tersini hafifçe saçlarımda gezdirdi.

"Neden?"

Böyle bir soru sormam bile fazlasıyla saçmayken o bundan hoşlanmış gibiydi.

"Çünkü ben öyle istiyorum."

Şaşkındım. Lisedeki futbol takımını başıma bela almamdan daha kötü bir şey olamaz diye düşünüyordum. Ancak şimdi baronun ukala oğlu sebepsiz yere küstahlık yapıyordu.

Yüzüme yaklaştığında yutkunup gözlerimi onunkilere sabitledim. Kararlı ve korkusuzdu. Gülümsemesi genişlerken aniden arkasını döndü ve bir adım attı.

"Bir gruba dahil olacağım!" diye seslendiğimde durdu. Kabarık, koyu saçlarını eliyle karıştırırken yeniden bana döndü. Tek kaşını kaldırmış olması ortamdaki yoğun stresi hiçte yumuşatmıyordu. İnsanlar hala sessizce bizi izlerken bunu önemseyip sırtımı dikleştirdim.

"Ve bir ruhumun olmamasındansa titrek ve yalnız olanına sahip olmayı tercih ederim."

Kaşı yavaşça indiğinde mimikleri alayla dans ediyordu.

"Bir oda arkadaşın var mı güzellik?" dedi, kaşlarını çatarak gülümsüyordu.

Güzellik mi?

Sağ elini havaya kaldırıp beni işaret ederek dudaklarını araladı.

"Yurtta kalıyordun değil mi?"