cipa | larry ✓

yellow flicker beat

"Seni seviyorum Harry."

Gözlerindeki alevin aniden sönmesine şahit oldum. Hala içimdeydi ancak hareket etmemesi daha rahattı.

Şaşkınca gözlerimi izlemeye devam ederken tırnaklarımı geçirdiğimi yeni fark ettiğim ellerimi göğsünden çektim.

"Yalan söylüyorsun." diye mırıldandı.

Gerçek olmasını ister gibi bakıyordu. Gözleri adeta bana yalvarıyordu. Düşündüm. Sadece iki saniye içine sığdırdığım yüzlerce düşünce baloncuğu vardı.

"Bu doğru." dedim kararlılıkla.

"Yalan söylemeyi kes."

İçimdeki doluluk hissi onun benden uzaklaşmasıyla son bulmuştu.

"Böyle bir konuda bana nasıl yalan söylersin? Ne kadar önemsediğimi bilmiyor musun?"

Alnında ve boynunda belirginleşen damarları öfkesini ölçmemde bana yardımcı oluyordu. Yatakta kırışmış çarşafı bedenimi örtmek için kullandım.

"Bu doğru Harry."

"Beni sevmiyorsun!"

Yeniden bağırmaya başladı. Bu kez parmakları saçlarını çekiştiriyor ayakları ileri geri hareket ederek volta atmasını sağlıyordu.

"Hiç kimse beni sevmiyor!"

Yataktan kalktım. Onun daha önce de gördüğü çıplak bedenimi örtmeyi önemsemeden çarşafı bırakmıştım. Harry'nin tam karşısında cesurca dikildim.

"Kendine acımayı bırak!"

Elimi, dövmelerle kaplı göğsüne yasladım ve onu en sert hareketimle ittim. Şaşkınca tökezledi.

"Sana acımıyorum Harry!"

Yeniden onu göğsünden ittim.

"Duydun mu?"

Belimden tutup beni kendine çekti ve vücutlarımızı birbirine yasladı.

"Kendime acımıyorum Louis."

Dudakları yanaklarıma sürtünerek kulağıma doğru yol alırken burnunu tenimde gezdirdi.

"Sana acıyorum." diye fısıldadı.

Yutkundum. Biz onun odasında çırılçıplak dikilmiş birbirimize meydan okurken aslında gerçekten ikimizin de acınacak halde olduğunu ancak fark etmiştim. Babası bildiği amcası tarafından hayattan soyutlanan bir CIPA hastası ve onunla tüm bu dışlamalara sürüklenen korkak cesur oğlan. Ne dramatik bir hikâyemiz var diye geçirdim içimden. Kendi düşüncelerime ironik bir tebessüm yollayabildim. Ve birden bana neden acıdığını düşünme fırsatı buldum. Elini başımın arkasına sabitleyip beni kendine daha fazla çekti.

"Oh Louis... Benim hiç sahip olamadığım varlığım... Hiç harcayamadığım servetim... Hiç tanıyamadığım sevgilim... Sana acıyorum."

"Neden?"

"Çünkü artık benimsin."

Elleri hızlı ve usta hareketlerle bacaklarımı bulup beni havaya kaldırmış ve çıplak vücudumu kucaklamıştı. Onun deliğime baskı yapan benliği yabancı olduğum bir histi.