cipa | larry ✓

another love

ehem, bölüm aşırı psikopat harry içeriyor, dikkat

Son zamanlarda bu sahneyi ne kadar sık yaşıyordum. Kenarda korkarak bağıran bir oğlan ve birbirini öldüresiye döven iki hastalıklı erkek. Üstelik kardeş olma ihtimalleri yüksek. Bu benim için henüz sadece bir ihtimal olduğu için o etkili cümleyi söyleyip her şeyi üç saniyede durduramıyordum. Evet. Kesinlikle şimdi aralarına girip o senin kardeşin Harry desem yumruğu havada asılı kalırdı. Durumu açıklar ve Ben ile neden gizlice görüştüğümü anlatırdım. Ama yapmadım. Bunu kimin iyiliğini düşünerek yapmadığımı bilmiyorum. Harry öğrenirse ne tepki verir sorusu hala aklımdayken bunu açıklamanın Styles Aile Problemleri'nden biri olduğunu ve benim karışmamam gerektiğini fark ettim.

Harry yere düşürdüğü Ben'in karnına tekmelerini geçirirken, az önce elinde tuttuğu viski şişesi şimdi parkeye dağılmış ve içinden sızan sıvı zemini ıslatmıştı.

"Erkek arkadaşını beceriyorum kuzen!" diye inledi ağzındaki kanı tükürürken.

Neden böyle davrandığına anlam veremiyordum. Neye kızgındı? Harry'nin kardeşi olmasına mı? Yıllar sonra, ölmüş babasının annesini aldattığını öğrendiğine mi?

"Yalan söylemeyi kes." dedim dişlerimi sıkarak.

Onlara doğru yürürken Harry tüm hırsını çıkarmak istercesine onu tutup kaldırdı. Duvara doğru fırlatırken hala Ben'e ulaşmaya çalışıyordum.

"Yalan söylemeyi kes!" dedim yeniden, bu kez daha gür çıkan sesimle.

Harry nefesini düzene sokmaya çalışırken ona vurmayı bırakmış bana dönmüştü. Karşımda beklentiyle dikiliyor olmasını ve hatta gözünden birer su damlası gibi akan gözyaşlarını umursamadan yere yığılmış Ben'in yanına gittim. Yakalarından tutup bana bakmasını sağladım.

"Yalan söylemeyi kes!" diye bağırdığımda tepkime şaşırmıştı.

"Ona gerçeği söylememi mi tercih edersin?" diye mırıldandı.

"Louis! Odaya çık! Hemen!"

Arkamı dönüp bana yaklaşan Harry'e kısa bir bakış atarak doğruldum. Ben, birden kahkaha atmaya başlayınca Harry kolumdan tutarak beni arkasına çekti.

"Gerçekler Tomlinson! Oh benim araştırmacı ruhlu, minik, ürkek Louis'im."

Delirmiş olmalıydı. İçkinin insana yaptırdığı şeyler beni ilk kez bu kadar şaşkına düşürmüştü.

Harry çileden çıkmış ve bu kez Ben'in kolundan tutup ayağa kaldırmıştı.

"O benim!" diye bağırdı karşısındaki zayıf bedeni masaya fırlatırken.

"Benim! Onun adını söyleme! Ona dokunmadın! Ona dokunamadın!"

Ellerini onun boğazına sarıp nefesini keserken Ben inledi.

"Ah evet. Ona dokundum." diye fısıldadı zorlukla.

Harry'e yaklaşıp onu sakinleştirmek için parmaklarımı kolunda gezdirdim.

"Seni kışkırtmaya çalışıyor. Sakin ol Harry."

Ellerini indirdi ve tamamen kararmış iri gözlerini üstümde gezdirdi.

Derin bir nefes aldı ve durdu. Ben, yüzündeki rahatsız edici gülümsemesiyle soluklanırken Harry ani bir hızla yanımızdan ayrıldı ve sert adımlarla şöminenin yanına yürüdü. Yanan ateşin yanındaki duvarda asılı duran demir çubuklardan birini alıp yeniden bize döndüğünde beynim şok dalgasıyla sarsıldı.

"Hayır! Hayır... Hayır Harry!"

Önünde durdum. Ellerimi göğsüne yaslayıp onu durdurmayı denedim. Bu, sadece birkaç saniye süren bir denemeydi. Sonrasında beni omzumdan tutarak kenara itip yoluna devam etmişti. Dengemi kaybetmiştim. Tökezleyerek yere düştüğümde Harry'i izleme fırsatım olmuştu. Ben kendini savunmak için yumruğunu kaldırdığı sırada Harry elindeki demiri çoktan onun karnına saplamıştı.