Monachopsis || ChanBaek

Korkak Kelebek II Sekai

8.5 BÖLÜM ~ Korkak Kelebek

☆

Küçük bir çocukken ruhumu gören bir yetimhane görevlisi bana "Büyüdüğün zaman insanların başına çok bela olacaksın velet." demişti.

Yetimhane de kaldığım süre boyunca adını hatırlayamadığım kadını haksız çıkartmamıştım. Pek çok sıkıntıya sebep olmuştum ve şu an bile geçmişe dönüp baktığımda yaptıklarımın az olduğunu düşünüyordum.

O kadın bela olacağımı söylediği için mi böyle biri oldum yoksa gerçekten doğuştan niro pislik miyim emin değilim ama ruhumun aydınlanıp, içine battığı batanlıktan çıkmasını sağlayan günışığım; yerde oturmuş matematik sorusu çözmeye çalışırken onu izliyor olmak, ruhumdaki tüm o karanlığın zihnimin derinliklerine çekilmesine sebep oluyor.

Dudaklarının arasına alıp ısırdığı kalemi, sayfanın üzerince hunharca gezdiriyor ve çözemediği her soruya karşılık lanetler okurken, çözebildiklerine en iyi benim temalı bakışlar gönderiyordu.

Ne yaptığı görmesem bile onu o kadar uzun süre izlemiştim ki gözlerim kapalı hareketlerini çizebilirdim.

Sehun asla zor biri olmamıştı.

Babası tarafından şımartılan bir çocuktu sadece ve şımarmasının tek sebebinin de babası olduğunu söylersem lanet olası adama büyük haksızlık ederdim doğrusu.

Her istediği şeyi, sırf bana gülümseyip eğer şanslıysam da sarılması için yapan ben değil miydim de Sehun' un şımarıklığından yakınıyordum?

İki yüzlü pisliğin tekiyim.

Ruhum bu kadar boka batmışken, onun hala saf sayılabilecek ruhunu kirletme isteğim doğru muydu emin değilim. Ben Tanrı değildim ki onun temiz ruhunda kendimden izler bırakacak ve onu kendi bokluğuma sürükleyecek?

Yine de buna değerdi.

Sehun yanımda olup elimi tuttuğu sürecek her şeye karşı durabilir, herkesi karşıma alabilirdim.

"Hyung bana bakmayı kes." diyen ses beni düşüncelerimden koparırken çatık kaşlarla bana bakan Sehun' a gülümsedim. Eğer ona iltifat edersem bana kızmaya devam edeceğini bildiğimden sessiz kalmaya devam ettim.

Kendi odasında pek ala yapabilirdi ödevini ancak babasına ihanet edemese de benim gibi onun da yanımda olmaktan mutlu olduğunu biliyor olmak içimi rahatlatıyordu.

Ona her şeyden daha fazla ihtiyacım vardı ve onun bunu görmesini deli gibi istiyordum.

Çalan kapı düşüncelerimi bir kez daha bölerek, televizyonun sesini kısıp ayaklarımı sürünerek kapıya ilerledim. Saat gece yarısına gelmek üzereydi ama benim -bizim- için Doğu mahallesinde hayat gece yarısından sonra başlıyordu.

Doğu mahallesinin sokaklarında gece yarısı korkusuzca dolanan Kai' nin uyanma vaktiydi.

Chan sinirli bir ifadeyle kapıdan içeriye girerken ona bakmakla yetindim. Reed' in uzaklardan peşinde bela ile gelmiş olan arkadaşı, tuhaf bir tip olmasına karşın ondan hissettiğim negatif bir duygu yoktu. Adam sadece fazla tuhaftır, hepsi bu.

Sehun oturduğu yerden kitaplarıyla birlikte ayaklanmışken Chan' i görünce duraksadı.

Küçükken Baekhyun aptalıyla birlikte yaptıkları yaramazlıkların ardından yakalandıklarında nasıl bakıyorsa şu an öyle bakıyordu ve bunun normal olmadığı kesindi.