Pain(J.M. i V.J.)✒

*36*

Podeszłam do brata. Bez żadnych słów, przytuliłam się do niego. Objęłam go w pasie. Ten od razu przytulił mnie, przyciągając bliżej siebie.

Wiem że ma swoje problemy i sprawy, ale czuję że muszę mu powiedzieć.

-Co się stało maleńka?-Tata zawsze mnie tak nazywał.

-No bo ja...on...-jąkałam się.

-Co ty i on?-powiedział. Odsunął mnie delikatnie od siebie i spojrzał na moją twarz. Bez wyrazu i smutną.-James Ci coś zrobił?

-Nie, nie James.

-Więc kto?

-Mason...-szepnęłam.

Brat patrzył na mnie nie zrozumiale, lecz po chwili twarz mu się zmieniła. Teraz jej wyraz był zły,  wkurzony.

-Czy zrobił Ci to o czym myślę?-spytał, a raczej warknął.

-Próbował.-przytuliłam go ponownie.-Wyzwał mnie od dziwek i robię to...no wiesz z Jamesem dla pieniędzy. Dotykał mnie. -wymruczałam w jego koszulę.

-Zabije gnoja.-powiedział wściekły.-Nie wracasz tam.-powiedział.

-Muszę. To moja praca, ale będę szukać nowej.

-Nie. Nie idziesz tam więcej.

-Ale...

-Nie Tori, nie idziesz tam rozumisz?-spytał. Kiwnęłam głową.-Idź do Emmy.-powiedział, głosem nie wnoszącym sprzeciwu.

Podeszłam do drzwi. Odwróciłam się i spojrzałam na brata. Był pochylony i opierał ręce na biurku. Oddychał ciężko.

Kiedy weszłam do kuchni, Emma akurat zalewała kawę. Usiadłam przy wyspie kuchennej.

-Stało się coś?-spytała zmartwiona.

-Ym...Nie, nic się nie stało.-powiedziałam. Nie chcę aby się martwiła. Wystarczy jej zmartwień.

-Ok.-powiedziała przeciągle, nie wierząc w moje słowa.-Co z Jamesem? Jak wam sie układa?

-Wspaniale, powiedział że mnie kocha.

-Naprawdę. Cieszę się.-odpowiedziała i przytuliła mnie.

Rozmawiałyśmy właśnie na temat ślubu Emmy i Douglasa. Oboje chcą małej ceremoni z uroczystym obiadem. Będzie na nim tylko ich najblizsza rodzina i znajomi. Nie chcą robić hucznego wesela gdy są w żłobie. Chcą swormalizować swój związek. Cieszę się z tego. Usłyszałam dzwonek do drzwi. Emma poprosiła mnie bym otworzyła je, gdyż akurat kroiła warzywa na kolację. Wstałam więc z miejsca i podeszłam do drzwi. Otworzyłam je. Zdziwiłam się lekko widząc za nimi Jamesa.

-Hej.-powiedział. Potrzedł do mnie i pochylił się nademną, składając na moich ustach pocałunek.

-Hej-odpowiedziałam.

-James, witaj, cieszę się że przyjechałeś.-za moimi plecami pojawił się Douglas.-Sorki siostro, ale muszę Ci go na chwilę porwać.-nie zdążyłam nic powiedzieć bo ich już nie było.

-Kto to?-spytała bratowa, gdy weszłam do kuchni.

-James. Poszedł z Douglasem gdzieś.-mruknęłam, siadając przy stole.

-Co masz taką minę?-przyglądała mi się z zaciekawieniem.

-Dziwnie się zachowywali.

-Nie przejmuj się. Pewnie mieli coś waszego do przegadania.-uśmiechnęła się do mnie.

-Może.-westchęłam.

Po 15 minutach do kuchni weszli mężczyźni. Uśmiechnięci podeszli, każdy do swojej połówki. James pochylił się i cmoknął mnie w czoło. Odsunął się. Był aż za nadto uśmiechnięty. Gdyby mógł to jego uśmiech był by na około głowy.

-Coś ty taki wesoły?-spytałam. Wzruszył ramionami.

-Jutro piątek. Pojedziemy gdzieś.-poinformował, patrząc mi w oczy.

-Ale jutro nie mogę, chyba że wieczorem.

-Czemu?

-Mam pracę?-spytałam retorycznie.

-Yyy....nie masz?-powiedział podobnym tonem.

-Mam. I muszę iść. Niestety jestem pracownicą, której nie wolno nic.-mruknęłam.

-Już tam nie pracujesz.-powiedział brat, przytulając swoją przyszłą żonę.

-Co?!? Jak to już tam nie pracuję? Żartujesz chyba?-wściekłam się.

-Normalnie. W jutro zaczynasz jako moja sekretarka.-powiedział James.-A że jutro muszę jechać do Berlina, to ty jedziesz ze mną.-dodał.

-Żartujecie chyba!?-krzyknęłam. Pokiwali głową na nie.-Nie pomyśleliście aby spytać mnie o zdanie.-powiedziałam zła.

-Kochanie nie będziesz tam chodzić gdy w każdej chwili może wejść ten chuj. Jedziesz ze mną i koniec.-powiedział twardo James.-Chyba że chcesz,aby pojechała ze mną inna kobieta, hm?-spytał cwaniacko.

-Nie igraj ze mną.-warknęłam.-Pojadę, ale jeszcze raz będziecie decydować o moim życiu, więcej się do was nie odezwę.-powiedziałam zła.

-Kocham Cię. -mruknął mi ma ucho James i musnął mój policzek.