In Love With You[TO BE EDITED]

chapter 9

Stephanie’s POV

Aaaww bakit ang sakit ng buong katawan ko? Tska ano tong nasa binti ko? Pilay ba ako?

Teka hospital ba to? ano ba nang yari? Oh wait… naalala ko na.

Nung tinawag ako nung siraulo tumakbo ako papasok ng kwarto pero bago ako makapasok

nadulas ako at nalaglag sa hagdan. Aaarrgh! Pati pala ulo ko masakit. L

pagtingin ko sa kaliwa ko nakayuko si at sa tingin ko magdamag akong binantayan nito.

Hinawakan ko yung kamay ni dad at nagising ito.

“dad.”

“oh sweetie! Gising ka na pala. Are you okay?”

 “I guess dad..”

“Hmm You’ll be fine sweetie”

“pwede na daw ba akong lumabas pag kagising ko dad?”

“oh yes sweetie. Gusto mo na ba umuwi?”

“hmm. Opo dad.”

“sige ililigpit ko lang yung mga gamit mo okay? Tapos yung wheel chair mo nakahanda narin sweetie.”

“yes dad. Thanks po.”

Pagkasabi ko nun ay binuksan ko yung dalawang braso ko. Sign na gusto ko ng hug.

Na gets naman agad ni dad yun.

“dad, I’m sorry hindi ko iningatan yung sarili ko.”

“that’s okay sweetie. But uhm.. we need to talk.”

“sure dad. Tungkol po saan?”

“I think it’s time na makalimutan mo na siya”

“haha dad ano ka ba? Nagpromise siya sakin, kaya alam kong tutuparin niya yun. At maghihintay ako ng maghihintay hanggang sa dumating siya.”

“sweetie…”

“tara na dad. Tulungan mo akong makaupo sa wheel chair.”

Nanahimik na lang si dad at tinulungan ako. Alam ko naman kasing darating siya.

Sa totoo nga lang feeling ko nasa malapit lang siya.

Tim’s POV

“haha dad ano ka ba? Nagpromise siya sakin kaya alam kong tutuparin niya yun. At maghihintay ako ng maghihintay hanggang sa dumating siya.”

“sweetie…”

“tara na dad. Tulungan mo akong makaupo sa wheel chair.”

Nasa pintuan lang ako ng room ni brat kaya hindi ko sinasadyang marinig ang usapan nila.

Ganun ba siya ka desperada sa lalaki na yun? Tsk dahil dun kaya NBSB siya.

Mauna na nga ako sa rest house. Para maipagluto ko siya ng pagkain at nang makabawi man lang ako sa nangyari sa kanya. K

Pagdating ko sa rest house si joan at si ted magkatabi sa sofa at parang nakakahiya pag inistorbo ko pa sila. -_-

Magsasalita na sana si ted nang unahan ko siya.

“don’t mind me. Ituloy niyo lang yan.”

Kung nagtataka kayo Kung bakit nauna sakin si ted dito sa rest house? Nalaman niya Lang naman na may best friend itong si brat na babae na madalas pumupunta sa rest house. Tsk! Kahit kelan chicboy.

Nakita ko siyang ngumiti pagkatapos kong sabihin yun. Psssh! I know that smile. -_-

So sinimulan ko na ang pag luluto. At kung itatanong niyo kung marunong ba ako? Syempre hinde! Bumili nga ako ng cook book eh. -_-