- Just One Night -

16.BÖLÜM

BAEKHYUN

Ne yapmalıydım?Ne düşünmeliydim?Gerçekten bilmiyorum.Bu zamana kadar Chanyeol haricinde kimsenin bana dokunmasına izin vermemiştim.Yanıma art niyetle yaklaşmak isteyen herkesi uzaklaştırmıştım.Kai de buna dahil.Onunla o kadar uzun zamandır uğraşıyorum ki onu kaç defa terslediğimi bile hatırlamıyorum.Benden uzaklaşması için her şeyi denedim.İnanın gerçekten çok denedim.Intihar ederim dedim beraber ölelim dedi.O derece psikopattı yani.Ama şimdi?Beni bıraktığı için ona minnet duysam da neden böyle bir şey yaptığını merak etmemek elde değil.

İlk defa! Ben ayağına gelmişken neden?Aklım almıyor.

Hızlıca giyinip Kai fikrini değiştirmeden KyungMi'yi de alarak evden ayrılmıştım.Zavallı çocuk öyle korkmuş ki onu uyandırmamla hemen ağlamaya başlamıştı.

Tamam buraya kadar herşey iyiydi.Sorun olan şu ki KyungMi'yi nerede bulduğumu diğerlerine nasıl açıklayacağım.Zaten tek başıma aramaya çıkmak için Chanyeol'ü zar zor ikna etmiştim.Onlar da her yerde KyungMi'yi arıyorlardır.Tanrım!Haber vermeyi unuttum. 

****

Anne kızın sevgi dolu kucaklaşmalarını izlerken hayatım boyunca bu sahneyi yaşamadığımın ve asla da yaşayamayacağımın burukluğu içerisindeydim.Annem yoktu ve asla da olmayacaktı.Chanyeol üzgün bakışlarımı görmüş olmalı ki beni kolumdan tutup mutfağa getirmişti.Saniyeler sonra uzun kollarını boynuma dolayıp bana sıkıca sarıldığın da anlamıştım ki böyle zamanlarda onun güçlü kollarına ihtiyacım vardı.O kadar iyiydiler ki ağrı kesici gibi acı mı geçte olsa biraz da olsa dindirmişti.Alnıma sulu bir öpücük bıraktığın da ise ellerimi göğsüne koymuştum.Asla bitmesini istemediğim bir andı.Asla.

''Baekhyun?''

''Hmm?''kafamı kaldırıp ona bakmıştım. 

''KyungMi'yi...nasıl buldun?Orada olacağını nasıl bilebildin?''Şimdi bakamıyordum.Gerçeģi anlatamazdım.Onu kaybetme korkusu tüm benliğimi ele geçirmişken lanet olsun ki ona gerçeği anlatamazdım. 

''İçerde de söyledim ya Chanyeol.O park KyungMi'yle benim özel yerimdi.KyungMi dışarı da duyduğu kedi sesiyle bahçeye inmiş.Kediyle biraz oynadıktan sonra kedi kaçmaya başlamış.O da kediyi yakalayayım derken evden çok fazla uzaklaşmış.Kendisine en yakın yer bahsettigim parkmış bu yüzden de oraya gitmiş.Bende orada olacağını düşündüğüm için oraya gittim.Hepsi bu''

''Gerçekten hepsi bu mu?''

Tek kaşını kaldırmıştı.Ben ise o her konuştuğun da yerin dibine giriyordum.

Yüzüne bakmamaya devam etmeye çalışarak kafamı salladığım da kafamı göğsüne tekrar koymuştum.Ne kadar da iyi yalancıyım değil mi?Lanet olsun. 

''Öyleyse sana güveniyorum Baekhyun''dedi ve tekrar sarıldı.İste bu o kadar canımı yakmıştı ki gözyaşlarıma engel olmaya çalışıyordum. 

Bana güveniyordu ve ben ne yapmıştım. 

Bin kere lanet olsun. 

Kendimi kullanılmış iki yüzlü şeytan gibi hissediyordum. 

Öyleydim de...

LUHAN

Hayat her zaman bize insanlara güvenmemeyi öğretse de onu dinlemek yerine kafamızın dikine gideriz hep.Kandırılmaktan hiç bıkmayız.Acı içindeyken daha çok acı isteriz.Evet bunu yaparız.Ağlamaktan bıksakta daha çok ağlayacak şey buluruz kendimize.Aslında herşeyi biz yaparız.Ne yaparsak kendimize yaparız.Güvenmemeliydim.Sehun'a inanmamalıydım.Onun beni sevdiğine,koruyacağına inanmak aptallıktı.Bana en büyük zararı o vermişti zaten.Tamam babamı o öldürmedi.Babasının suçu.Bunu zaten kabul ediyorum.Ama...ama bu sizce de yıkıcı bir şey değil mi?Ona her baktığım da babamın katiline bakmış gibi olmazmıyım?Ona baktığım da acı çekmez miyim?Siz söyleyin haksız mıyım?Dahası neden sustu?Ondan tüm samimiyetimle cevap beklerken beni annemle bir başıma bırakıp gitmişti.O an o kadar yalnızdım ki bu yalnızlığıma hiç bir çare yoktu.Beni tüm bu sorunlarla tek başıma bırakıp gitmişti.Kalbimi yıkıp gitmişti.Ve o gittiğin de her şey bitmişti.