- Just One Night -

19.BÖLÜM

LUHAN

Kaybetmiştim.Şu an da hayatım da ki en değerli kişiyi kaybetmiştim.Yok yere gururdan.Boş yere kuruntudan...Pişmandım.Lanet olsun ki köpekler gibi pişmandım.Onu geri istiyordum.Söylediğim her sözü geri yutmak zorunda olsam da,gururumu yerler altına alsam da yine de onu istiyordum.Sehun'umu...

Kaç saattir burada böylece ağladığımı bilmiyordum.Akan her gözyaşımla yere biraz daha gömülüyordum.Çöküşlerdeydim.Yok oluyordum.Her damlayla buharlaşıp havaya karışıyordum.Pişmanlık tüm vücudumu alev alev yakarken kalbimin ağrısı ona eşlik ediyordu.Yalvarıyordu oda adeta.Ait olduğu kişiyi istiyordu.Ama nafile...

Sehun...gitmişti.O gitmişti.

****

4 gün sonra...

Her şey o kadar normaldi ki sanki Sehun hiç hayatıma girmemiş gibiydi.Ne arıyordu ne de mesaj atıyordu.Gün boyu pencereden onun gelmesini izlesem bile gelmiyordu.Silinmişti sanki tarihten.O kadar çok silinmişti ki eski işime geri dönme imkanı bulmuştum.O kadar çok silinmişti ki 'öyle gerekiyor' diyerek beni işe almayan kulübün patronu bile beni arayıp işe başlamam için ısrar etmişti.Sehun olsaydı buna gücü yetmezdi biliyorum.Eğer Sehun olsaydı eski işime dönme şansım da olmazdı.O olsaydı...keşke olsaydı.

Yokluğu o kadar fark ediliyor ki kocaman sinema salonu tıka basa insan dolu olsa da yanlız hissettiriyordu.Gözüm sadece tek bir kişiyi arıyordu.Bakışlarım bir yere sabitti.Sol üst köşe.Onun her zaman oturduğu ve beni sinir etmek için herşeyi yaptığı yer.Aptal gülümsemesiyle her zaman bana sırıttığı yer.Şimdi boştu...

Salon 6.

Sehun'u en çok bu salon da görürdüm.Benimle uğraştığı yerlerden biriydi.Salona temizlemek için girdiğim de ışıkları açmamla 3 ayrı kahkaha yükselirdi birden.Sehun'un kahkahası beni öyle sinir ederdi ki diğer 2 kahkahanın arasında onunkini rahatlıkla ayırt edebilirdim.Bir an önce sesini kesmesi için içimden küfürler ederken şimdi...O kahkahaya bir su kadar muhtacım.Her gün görmekten bıktığım yüzünü şimdi Delice görmek istiyordum.Onun sıcaklığını hissetmek istiyordum.Onun...

2 yıldır burada çalışsam da bir kere bile bir filme girip izlemememiştim.Çünkü benim için film zaman kaybıydı.Ama şimdi.İlk defa bu salonda çalışan yerine müşteri gibiydim.Sehunun her zaman oturduğu koltukta belki gelir ümidiyle oturuyordum.Film ise dramaydı.Harika değil mi?Ağlamak için güzel bir ortam.

****

22:00

İlk günden mesai yemiştim evet.Siyah montumu üzerime geçirip Avm'nin sıcak havasını arkamda bırakarak soğuk havaya merhaba demiştim.Ciddi anlamda soğuk bir hava vardı.Havanın soğukluğu bedenimi üşütürken kalbimin soğukluğu da aynı görevi içimde uyguluyordu.Bu da 2 kat fazla üşümeme sebep oluyordu.Ama önemsemiyordum.Ölmezdim sonuçta değil mi?

Otobüsle yarım saatlik yolu yürüyerek gitmek istemiştim.Saat geç olsa da bu saatte dışarda olmak tehlikeli olsa da bunu yapmak istiyordum.Çünkü yürüyüp düşünmeye ihtiyacım vardı.Rahatlamaya.Belki iki duble bir şeylerde içebilirdim.Ve belki de tüm vücudumu ele geçiren ve beni rahat bırakmayan pişmanımı işte o zaman unutabilirdim.

Yalnızdım.Koca sokakta benden başka kimse yoktu.Sisli ve soğuk hava bana Sehun'u son gördüğüm geceyi hatırlatıyordu.Mekan bile neredeyse aynıydı.Sokak lambası ve sokak dönüşü.Durdum.Gözlerim kapalıydı.O gece ki yaşanan her şey zihnimde canlandığında tek damla gözyaşının gözümden akmasına izin verdim.Söylediğim o iğrenç sözler aklıma geldikçe yerin dibine giriyordum.Lanetler okuyordum kendime.Nasıl yapabildim?Nasıl ona senden nefret ediyorum demiştim?Tanrım ölmeyi hak ediyorum.

Sessizce akan yaşlarıma kalbimin yoğun ağrısı da eklenince durum daha içler acısı olmuştu.Hıçkırıklarımı durdurmak için yumruk yaptığım elimi ağzıma bastırmıştım.Bu gerçekten çok kötü bir durumdu.Sehun'u bulabilmem için hiç bir bilgiye sahip değildim.Ne evinin yerini biliyordum.Ne de gittiği yerleri.O istemediği sürece onu görmeme imkan yoktu ve ben ona bir daha karşıma çıkma demiştim.Lanet olsun! Tanrım lütfen beni dinlemesin ve karşıma çıksın.Lütfen.Yalvarıyorum sana.Lütf-

''Luhan''

Şükürler olsun!

Hayatım da duyduğum en güzel ses.

Sehun.

Arkamı dönüp gözlerimi açtığım da beni karşılayan cılız bedenle içim ısınmaya başlamıştı.Mahçup bakışları bakışlarımla buluştuğun da anlamıştım ki Sehun benim için herşeydi.Onu o kadar çok özlemiştim ki bakmaya bile kıyamıyordum.Ve bir adım attı bana doğru.Adımları korkakçaydı.Ve bir o kadar da istekli.

''Biliyorum karşıma çıkma demiştin ama-''

''Sehun''dedim onu susturarak.Gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu.''Özür dilerim Sehun.Ben B-ben öyle demek istememiştim.Sana o sözleri söylemek gerçekten istememiştim.''Aramızda az bir mesafe kala yaklaşmıştı.Onun tanıdık kokusu ciğerlerime dolduğunda da kaç gündür ilk defa nefes aldığımı hissettmiştim.Sehun benim için nefesti.Sehun yaşamam için büyük bir etkendi. 

''Senden nefret ediyorum dedim.Bu koca bir yalandı Sehun.Sana yemin ederim ki yalandı.Nasıl senden nefret edebilirim ki?Aksine seviyorum.Seni çok seviyorum Sehun.Ne olur bana inan olur mu?Lütfen''

Akan gözyaşlarıma o da gözyaşlarıyla eşlik edince içimde ki ona sarılma hissini bir türlü bastıramıyordum.Ama belki bana kırgın olabilirdi.Vereceği tepkiyi görmeden önce ona dokunmamazdım lanet olsun!

Hadi Sehun bir şeyler söyle.Dindir şu acı mı,sustur pismanlığımı.Bır şeyler yap ne olur.

''Zaten inanamadım ki Luhan benden nefret ettiğine.İnanmam için hiç bir sebep yoktu.Beni nasıl sevdiğini gözlerinden bile anlayabiliyordum.O kadar belliydi ki beni sevdiğin sen ne söylersen söyle zaten asla inanmazdım''

İşte bu yeterliydi.Ona yaklaşmam,sarılmam için...Öyle ki yaşlı gözleriyle bana gülümsediğinde hemen boynuna atlamıştım.Ona sarılmak öyle iyi hissettirmişti ki sanki bulutların üzerindeydim.Kokusunu içime çekmek için burnumu boynuna sürttüğümde belimde ki kolları daha da sıkılaşmıştı.Ağlıyordum.Ama bu sefer sevinçten.O bana bu kadar yakınken anlamıştım ki Sehun'suz ben bir hiçtim. 

O bana böyle sarılırken anlamıştım ki Sehun da bensiz bir hiçti.

Biz isim tamlaması gibiydik.

Ben tamlanan o ise tamlayan...