Kaybolmuş

Yeni okuyacak olan kaybolan okuyucum...ilk başta bu benim ilk kitabım. Mükemmel mi? HAYIR..ilk bölümlerini okuyup bırakacağına garanti veriyorum. İçinden ne kadar salak bir yazar yazdığı şeyi kötülüyor diyebilirsin ama öyle. Bu kitabın başlarını defalarca kez okudum ve kendimden utandım...ama sana şunu söylemeliyim ki okumaya devam et. Sakın önyargılarını dinleyip bırakma. Çünkü bende bir okuyucu olarak kitabımın sonlarını gerçekten güzel yazdığımı farkettim. Diğer kitaplarım bu kitabımın başlarına göre harikulade...çünkü acemice yazdığım kitaptan yavaşça kendimi geliştirdim.

Aşk'a inanmayanlar,sevdiği biri için değişmeyi göze alan birini küçümseyenler veya kendini yerin dibine sokmakta bir numara olan,panik,ve her zaman sevildiğinden şüphe duyduğu için sevdiği çocuğu sıkan bir kızı sevmeyenler şimdiden bu kitabı okumasınlar.

Bu dediklerimi göz önünde bulundurarak bu kitabı okumayı göze aldığınız için teşekkür ederim. Son birşey kitabın eski adı ULAŞILMAZLAR'dı. Fakat pek uygun görmediğim için ismini değiştirdim. İyi okumalar💫💫💫💫💫

"Yeni hayatım"

Ben küçükken annem ve babam ayrılmışlardı. Nedeni babamın iş için gittiği bir yerde bir kadınla tanışıp annemi aldatması ve annemin bunu öğrenmesiydi. Sıradan ayrılıklara benzemiyordu. Okuldan sonra eve geldiğimde babamı bavullarıyla arabaya binerken görmüştüm. Bana baktığını ve hiç bir tepki göstermeden arabaya bindiğini hatırlıyordum. Bugüne kadar annemle kaldım. Sevgilisi olmuştu. Herşey değişmişti. Fakat tek aynı kalan şey maddi durumu olmuştu. Ve bu durumda bana babamla kalmam gerektiğini söyledi ve detaylı bir şekilde konuştu. Aşırı ısrarlara karşın kabul etmek zorunda kaldım. Babam anneme göre zengindi. Hemde baya. Sayamayacağım kadar çok şirketi vardı. Sayamayacağım kadar çok parası. Asıl konu para değildi aslında. Annemin sevgilisini istemememdi. Sırf bu yüzden kabul etmiştim. Fakat babama böyle diyemeyeceğim için maddi durumu bahane etmişti. Ne kadar güzel bir bahane öyle değil mi?

Bugün babamın yanına gidiceğim,herşeyim hazır. Annem bana defalarca kez özleyeceğini söyledi. Sanki ben merdivenden çıkarken aşağı göz ucuyla bakmadım ve sevilisiyle birlikte bakışmalarını ve gülüşlerini görmedim(!) Görmemiş gibi davranabilirim. Maskelerimden bir kaçını yanıma almıştım. İçimde saklıyordum. Çünkü kendimi Kaybetmiştim. Herkes kendi hayatına kaldığı kısımdan devam edecekti. Peki ya ben? Hangi kısımdan başlayacaktım? Kendimi nasıl bulacaktım? Karanlıktan,boğazıma yapışan upuzun ellerin boğazımı sıkmasından nasıl kurtulacaktım...

Yolculuk sıradan geçmişti. Sessiz,farketmediğim kadar hızlı. Şuan hala şaka gibi geliyordu. Gittiğimin farkına ne zaman varacaktım? Veya bu fikrin kötü olduğunun ne zaman farkına varacaktım bilmiyordum. Fakat mutlu rolünü her zamanki gibi oynayacaktım. Garip olan şuydu ki maskemin benim gerçek yüzüm olmasını istiyordum. Her zaman gülmek,her şeye göğüs germek ve sağa sola savrulmamak istiyordum.

Yavaşça bavulumu elimle kavradım ve ağır olmaması işime geldi. Kulaklıklarım kulağımın birinden düşünce küfür savurdum. Tam kulağıma takacaktım ki elimde tuttuğum poşetler düştü. Onları almak için eğildiğimde bu sefere eteğim rüzgarla havalandı. Toparlanarak eteğimi düzelttim ve yerdeki eşyalarımı topladım. Kafamı kaldırdığımda etrafıma baktım. Kalabalık beni yutuyordu. Nefes alamayacak gibi hissediyordum. Bir ışık bedenimi kaplıyordu. Gözlerimi yumdum ve gözlerimin kamaşmasının geçmesini bekledim.

Gözlerimi yavaşça açtım. Babamı gördüğümde yüzündeki ifade beni daha çok huzursuz etti. Tanıması beklemiyordum. Ki tanımamıştı. Ellerinde tuttuğu bembeyaz kağıttaki ismimi görünce o olduğundan emin olmuştum.