Mardin Doktoru

●° 34.Bölüm °●

" Gözün arka da kalmasın karıcım. " dedikten sonra alnıma bir öpücük bıraktı. 

O bir deste koruma ile hava alanından ayrılırken , Bizi de iki düzine koruma ile baş başa bırakmıştı. 

°●°●°●°●°●°●°●°●°●°●  

" Bu nasıl ? " diye karşımda oturan Almi ile  aysimaya karşı döndüğümde ikisi de baştan aşağıya süzdüklerinde ikisinin de gözleri parladı. 

" Bence bu güzel. " diye fikrini ortaya atan Almi ile gülümsedim. Sabahtan beri denemediğim elbise kalmamıştı. Nişan için uygun bir kıyafet aramak için sabah alışveriş merkezine gelmiştik.   Aysimanın kıyafetlerini hallettikten sonra sıra bana gelmişti ama o iş o kadar da kolay değildi. Ya istediğim elbisenin bedeni kalmıyordu yada üzerimde güzel durmuyordu. Ki bu da karşımda oturan iki moda Avcısı tarafından onaylanmıyordu.  Aysima oturduğu yerden kalkıp yanı başıma geldiğinde bende karnıma dikkat ederek eğildim. 

" Bende beğendim. " dedikten sonra elbiseden belli olan karnımı okşadı. Okşar okşamaz hareket eden bebeğim ile Aysima yerinde çığlık attı.

" Almi teyze kardeşim hareket etti. " der demez Almi de ayaklanıp , yanıma geldi. Elini karnıma yerleştirip , o da hareketlenmeyi hissettiğinde hızlıca bana sarılmıştı. Sarılmasına karşılık verdiğimde hemen ayrıldı.

" Hadi elbiseyi alalım da daha ayakkabı vs.. alınacak.  " dediğinde hemen itiraz cümlemi sıralamıştım.

" Ben çok acıktım. Hem ben hamile bir bayanım. Bu kadar yeter benim için. " dediğimde Almi de daha fazla bir şey dememişlerdi. Bende demelerine fırsat vermeden kabinlerin olduğu tarafa yönelip , üzerimde ki elbiseyi çıkarmak için acele etmeden hareket ettim.  Sonuçta hamile bir bayandım. Kendimi , bebeğimi yoramazdım.

°●°●°●°●°●°●°●°●°●°●

Evin önünde duran araba ile derin bir soluk aldım. Fazlası ile yorulmuştum. Ve bu yorgunluğu uyuyarak üzerimden atmayı planlıyordum.
      Mardin'den geleli neredeyse bir hafta olmuştu ve nişan için elbiseyi almak bugün kısmet olmuştu. Geldiğimden beri kendimi bir türlü alışveriş için dinç hissetmiyordum ki bugün de hissetmesem de mecburen çıkmıştık. Arabadan kucağında Aysima ile inen Alminin arkasından bende elimdeki poşetler ile  indim. Kapının önüne geldiğimizde zile basıp , açılmasını bekledik.

" Hoş geldiniz ! Ah uyuya mı kaldı ? " diye konuşan yengem ile gülümsedim. Alminin kucağında uyuyan Aysimayı kucağına alıp merdivenlere yöneldi. Bende elimdekileri kapının kenarına bırakıp , kendimi koltuğa attım.  Gözlerimi kapatıp ayaklarımda ki yorgunluğun biraz daha geçmesini beklerken üzerimde hissettiğim bakışlar ile gözlerimi açıp etrafa baktım. Gerçi etrafıma bakma gereği duymadan direk karşımda kollarını kavuşturmuş yengem ile göz göze geldim. Etrafıma göz attığım da Almi de diğer üçlü koltukta uzanıyordu. 

" Bir şey mi oldu , yenge ? " diye sorduğumda elindeki poşetler dikkatimi çekti. 

" Denesen bir de ben görsem ? " diye soran yengeme yorgun bakışlarımı gönderdim. 

" Anlatılmayacak derece de yorgunum hem de ben hamile bir bayanım. Beni düşünmüyorsanız bebeğimi düşünün. " dedikten sonra koltuktan toparlanıp , merdivenlere yöneldim. Arkamdan söylenen yengeme sadece gülümsemek ile yetindim...

 °●°●°●°●°●°●°●°●°●°● 

* Nişan günü *

Her yer o kadar güzeldi ki. Hem sade hem şık...  Gözlerim Aysimayı takip ederken bir yandan da Mirzayı arıyordu. Bugün nişan vardı ama hala İstanbul'a gelmemişti. Kendi arkadaşının nişanına geç kalmasını istemezdim. Onu aramakta istemiyordum,neden bilmiyorum.  Ama sanırsam affetmediğimi anlasın istiyordum. Düşüncelerimin saçmalığına göz devirdikten sonra  el çantamın fermuarını açtım. İçerisinden telefonumu alıp , ekran kilidini girdim.  Rehbere gidip alfabetik sıraya göre olan isimlerde  B harfine kaydırıp ' Buzdolabı Kocam ' yazısından tutup sağa doğru sürükleyip aradım. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Bir kez daha denediğim de bu seferde meşgule atılmıştı. İçimde yükselen his korkudan başka bir şey değildi. Diğer masada oturan aile üyelerini de endişelendirmek istemiyordum. Son arananlara girip , tekrar arama yapacağım sırada belime dolanan kol ile yerimde sıçarım.