It's Alright... - Beside You 2 (Luke Hemmings)

Hoofdstuk 8.

Jenna's POV

Ik zat in een rolstoel en ik voelde het niet eens. Luke duwde mijn rolstoel. We waren onderweg naar de kamer van Chris. Er lag letterlijk een lijk op het bed Ashley deed niks anders dan huilen. Luke reed me dichter naar het bed. 'Jenna!' riep ze. Ze keek op vanuit haar tranen. Ze stond op en kwam recht voor me staan. 'Hij is dood' zei ze zachtjes. Ik knikte. Hoe had ik het kunnen voorkomen?

'Familie Payne en Lorens?' Zei een politieman die binnen kwam lopen. We knikten. Er liep nog een politieagent binnen. Ze keken ons aan alsof we een moord hadden gepleegd. Dat was misschien ook wel zo...

Een van de twee gaf Ashley en mij een hand. 'We hebben het café onderzocht... Er is geen teken van kortsluiting of zoiets gevonden. De brand was geen ongeluk!'

We keken elkaar om de beurt aan. 'Hoe bedoel je geen ongeluk?' Zei Ashley 'wou je zeggen dat Chris zelfmoord heeft gepleegd?' De moeder van Chris begon nog harder te huilen. De politieman slikte 'dat willen we nu ook weer niet zeggen. Het kan maar zo dat iemand de brand heeft aangestoken of dat iemand heeft geknoeid met gevaarlijk apparatuur'. De agent legde klemtoon op de laatste mogelijkheid en keek de kamer rond.

Mijn moeder legde haar hand op Lukes schouder en pakte de rolstoel van hem af. Ze reed me in topsnelheid de kamer uit.

'Wat heb je gedaan!' vroeg ze fluisterend. Maar wel op zo'n manier dat je je wel aangevallen moest voelen. Ik keek haar vragend aan 'Hoe bedoel je? Denk je dat ik die fucking brand heb aangestoken?'. Mijn moeder keek me bezorgd aan en drukte haar lippen op elkaar. 'Als het zo was, of als je sowieso iets weet dan vertel je het me wel toch?'. Ik knikte.

Dana kwam de gang op 'Alles oke hier?' vroeg ze. Mijn moeder knikte en liep de kamer van Chris weer in. Dana stond recht voor mijn neus. Ik had misschien twee dagen in coma gelegen, maar ik was absoluut niet vergeten wat ze allemaal tegen me heeft gezegd.

'Het spijt me' begon ze. Ik was echt boos op haar 'Hoe kun je zoiets doen? sinds jje weet dat ik met Luke omga ben je echt gemeen!'. Ze keek weg 'Ik zei al sorry.... ik geef het gewoon toe. Hij is knap.'. Ik rolde met mijn ogen 'Joh daar was ik nog niet achter!' Dana was stil. 'Sorry' zei ze en ze liep weg.

Ik rolde terug de kamer in en zag dat de agent druk aan het praten was. 'En dat geld ook voor jou!' zei een agent toen ik net binnenkwam. 'Huh wat?' zei ik. 'Je word ondervraagt en we willen alle details van het ongeval weten' zei de agent. Het viel me op dat de ene agent continu aan het praten was en de ander er maar een beetje voor de lol bijstond.

'En zijn alleen wij verdacht?' vroeg Ashley. De agent schudde zijn hoofd 'Nee iedereen die er die avond was. Jullie mogen dit land ook niet verlaten'. Mijn moeder keek op 'Hoelang gaat dit gedoe duren?'. 'Ik ga terug naar huis wanneer ik dat wil!' gooide mijn vader erachter aan.

'Over drie dagen moet iedereen op de plaats delict aanwezig zijn, 2 uur precies!'. We knikte en de twee agenten liepen weg.

Ik zat in de behandel kamer. Mijn benen werden getest. 'Morgen gaan we hem begraven Jen' zei Ashley die binnenliep. De ouders van Chris hadden last minute een low budget begrafenis geregeld. Ze hadden ook geen pit om een groots evenement te organiseren. Iedereen was van de leg van zijn plotselinge dood.

'Heey....' hoorde ik een stem zeggen. Ik keek op en ik zag Harry. 'Sorry...' zei hij. Ik keek hem vragend aan. 'Dat ik je niet heb opgevangen toen je flauwviel. Je bent echt lullig teruchtgekomen. Ik kon het niet heel goed zien door de rook, maar dat is waarschijnlijk de reden dat je nooit meer kunt lopen'. Ik reageerde verder niet om hem, maar als het echt zo was wist ik tenminste waarom.

'Ik wet dat ze liegen Jen' zei Luke. Hij duwde me over het strand heen. 'Luke.... accepteer het. Ik geloof niet dat ik ooit nog kan lopen. Alles is uitgevallen daaronder als je snapt wat ik bedoel. Ze hebben me onderzocht. Ik zal waarschijnlijk nooit meer kunnen lopen of kinderen kunnen krijgen en al die dingen'. Luke was even stil. Hij zette de rolstoel stil in het midden van het strand. En gaf me uitzicht naar de ondergaande zon.

'Luister' zei Luke die in mijn zon kwam staan 'Ik vind je echt heel erg leuk en al moet ik mijn band opgeven voor je, ik laat je niet in de steek!'. 'Heb jij een band?' vroeg ik. Hij knikte 'Met Michael, Calum en Ashton'. 'En hoe heten jullie?'. Luke lachte '5 seconds of summer. Waarom is niet bekend...'. Ik begon te lachen 'Leuk en jij bent?' Luke ging op zijn hurken zitten 'Hoofd gitarist en zanger'. Ik kreeg de slappelach 'Zing eens wat?' vroeg ik.

Luke keek naar beneden en glimlachte

'She sleeps alone, my heart wants to come home.... I wish I was, I wish I was, beside you....'

Het klonk mooi hol omdat het zo stil was. Zijn stem gaf me kippenvel. 'Wauw' zei ik. Luke lachte. 'Dat je gitaar kan spelen dat geloof ik wel' zei ik terwijl ik mijn hand op zijn wang legde. Hij stond  op en kwam dichterbij. Zijn lippen raakte de mijne. Luke tilde me op uit de stoel. 'Je bent ook nog  sterk' zei ik. 'Zo zwaar ben je nu ook weer niet hoor' zei hij lachend.

-------------------

zo ff een beetje een apart hoofdstukje. Het is namelijk heel moeilijk om alles goed op te schijven. Het volgende hoofdstuk gaan er een aantal dingen gebeuren... dus

Ik hoop dat jullie het weer een leuk hoofdstukje vonden. Niet het grootste srry:(

volgende word huge I promise:)

Xxxme