It's Alright... - Beside You 2 (Luke Hemmings)

Hoofdstuk 39. Part 1.

Jenna

Het was rond half zes smorgens toen Dana vertrok naar Canada. Ze zou in Winnipeg verblijven en rond vieren vandaag zouden wij onze lieve Japanner ontvangen.

We stonden met zijn allen klaar om Dana uit te zwaaien. Luke stond naast me met zijn arm om mijn middel. Mijn laatste uurtje met hem. Voorlopig de laatste...

Hij zou vier maanden wegblijven.

Dana gaf iedereen een knuffel en kwam vervolgens bij mij uit. Ze legde haar hand op mijn buik 'Hou hem der in totdat ik terug ben oke?' zei ze lachend. Ik knikte en gaf haar nog een knuffel. 'Be careful' fluisterde ik. Ze knikte en stapte de auto in bij de moeder van Lois en Levi.

De auto startte en daar ging ze, drie volle maanden naar de saaiste stad waar ik nog nooit van gehoord had. Winnipeg.

Mijn moeder legde haar hand op mijn schouder terwijl mijn vader erbij stond alsof het allemaal wel prima was.

Ze liepen naar binnen en wij reden naar het vliegveld.

Rosie, Daisy en ik zouden overblijven en Daisy zou Calum weer moeten missen. We zaten met zijn drieën naast elkaar en deden alsof er niks aan de hand was.

Ze legde hun koffers op de band checkte in en verdwenen alsof het niets was.

Ik weet nog hoe Luke me vast hield alsof het het laatste moment was dat hij me vast kon houden. Om eerlijk te zijn voelde het ook zo. Zijn lichaamswarmte en het veilige gevoel dat je altijd bij hem had... 'I love you' fluisterde hij en alsof het maar drie minuten duurde in gedachten was het bijna een kwartier in werkelijkheid.

Ik gaf ook Liam een knuffel en de andere jongens. Bij Zayn was het awkward, maar bij de rest van 5sos en 1D ging het perfect.

Hij was weg... alweer voor een hele lange tijd. Ik wist dat ik het nog vaker mee ging maken, maar toch het idee erachter was vervelend.

***

Die avond kwam de Japanner. Ik zat met Rosie en Daisy, Pretty Little Liars te kijken toen hij aanbelde.

'Heey!' zei ik terwijl ik de deur opendeed. Hij boog voor me als een karategouroe. 'Jaa, jij ook hallo...?' zei ik lichtelijk met de feeling of being awkward.

'Ni Jang Woang Hi Ni Ya' (냐조커터캬뉴)

(Hoi ik ben Jang Woang)

'Jaa' zei ik 'Kun je ook engels?'. De japanner keek me vragend aan.

'You.... Follow Me!' zei ik maar met gebaren die eigenlijk helemaal nergens op sloegen.

Hij leek het te begrijpen en liep met me mee naar de plek die we de komende 3 maanden "Jou kamer" konden noemen.

***

Het leven gaat langzaam als de gene waar je van houd niet bij je in de buurt is. Ik had Hayley uitgenodigd voor een filmavondje bij ons thuis en als ze wilde kon ze Mason mee nemen.

Ze waren inmiddels 1 maand weg, dus ik had nog wel even te gaan. Intussen kon ik mijn school rustig afmaken. Nog twee maanden en ik was geslaagd.

In de tweede maand was het vrij druk. Ik had superveel tentamens en allemaal werkstukken en opdrachten die ik in moest leveren. Verder ging ik met Daisy shoppen, maar dan niet voor mezelf...

'Ooit he! ooit nemem ik en Calum ook kinderen. Dan nemen we een meisje en een jongetje en--' Zei Daisy, maar ik onderbrak haar. 'Succes ermee, ik vind een al heel wat'.

Ze had haar hele mandje al vol liggen met allemaal baby spulletjes. Beter te vroeg dan te laat.

'Jenna.... jij bent nu bijna zover. Je bent super jong en aan de ene kant is dat natuurlijk super vervelend, maar aan de andere kant super chil voor dat kind. Ik bedoel, als dat kind vijftien is, ben jij maar tweeëndertig!' ging ze verder. Ik knikte maar gewoon, want het boeide me niet zo erg.