Hoofdstuk 25.

704 23 8
                                    

Het stukje onder de lijntjes is weer heel belangrijk!!!

Enjoy this chapter:)

Jenna's POV

Ik lag op de grond met mijn hoofd op een bezem. Ik opende mijn ogen en keek opzij,recht in het gezicht van Luke die een hand over mijn gezicht heenhaalde. Ik zocht zijn lippen weer op en zijn hand verplaatste zich naar mijn heup. Ik legde mijn been over hem heen en gaf hem een kusje op zijn neus. Luke lachte en begon met het kietelen van mijn rug onder mijn tshirt. Ik liet mijn hoofd zich verstoppen in zijn borst en zijn lichaams warmte gaf me een veilig gevoel.

Hand in hand liepen we terug de kroeg in. We waren er nogsteeds, maar we gingen terug naar het stuk van de kroeg waar de mensen kwamen. 'Waar zijn Rose en Ash' vroeg Daisy. Ze keek naar beneden en zag dat de handen van mij en luke in elkaarverstrengeld zaten. 'OMG, je hebt...-' Ze stopete gelukkig met praten toen ik een gebaar maakte dat ze misschien even beter niet kon praten.

Ze lachte en liep weg. Luke liep naar achteren 'biertje?' vroeg hij schattig terwijl hij mij aan mijn handen meetrok. Ik knikte 'Lekker'.

Luke bestelde twee biertjes en haalde twee handen door mijn nek, om me vervolgens te zoenen. Daisy gaf me een por in mijn zij en keek me boos aan. Ik wist wat ze wou dat ik deed, maar zoveel moed had ik niet. 'Wat is er?' vroeg Luke.

Hij had zijn handen om mijn middel terwijl de barman twee biertje op de bar zette. Ik nam een slok een keek hem aan. 'Luke...' Ik haalde zijn hand van mijn zij naar mijn buik en keek hem opnieuw aan. Hij leek het te snappen 'Ben je.... ?' Ik knikte. Hij omhelsde me terwijl hij zuchtte. 'En nu?' vroeg hij.

Ik haalde mijn schouders op. 'We zijn 17 en onverantwoordelijk. Ik bedoel het ene moment zijn we uit elkaar en dan hooken we op in een bezemkast'. Hij knikte 'Dan laat je het weghalen'.

Ik ging zitten 'Kan niet, heb ik al geprobeerd, maar ik kon het niet...' Luke liet me los 'Je hebt wat? dat had je op zijn minst tegen me kunnen zeggen!'. 'Sorry!' zei ik 'Ik wou jou er gewoon niet mee lastig vallen. Ik wil je met niks in de weg lopen!'

Hij zuchtte 'Oke.. wat je ook doet, ik sta achter je. Ik kan dit niet voor jou beslissen.' zegt Luke. 'Maar je moet weten dat jij me nooit in de weg loopt'. Ik knikte terwijl  hij zijn armen weer om me heen sloeg.

Ik had ook niet gewild dat hij me los ging laten. Hij was te warm om los te laten en daarvoor had ik het te koud. Zijn adem gleed langs mijn nek en ik voelde me veilig en aangetrokken. 'Don't ever leave....' zeg ik. Luke kijkt me aan 'zegt degene die het uitmaakte'.

De volgende dag ging ik na mijn fysio op bezoek bij Louis. Ik liep voor het eerst zonder krukken en het ging opzich wel. Mensen stonden te kijken van mijn doorzettings vermogen om opnieuw te leren lopen.

'Hi Lou!' zeg ik en ik omhels hem. 'Hoelang heb je?' vraag ik. 'Morgen gaat ons vliegtuig verder' zegt hij terwijl hij mij nog steeds stevig vasthoud.

Na vijf minuten zit ik in het hotel van 1D in de launge ruimte van Louis. 'Vertel... waarom al dit jeweetwel?'.

'Jenna, Ik heb jou nooit pijn willen doen, ik heb Chris nooit willen vermoorden. Ik schudde mijn hoofd onbegrijpelijk 'Waarom heb je het dan gedaan?' Louis zuchtte 'Ik kon er niet tegen hoe Harry tegen je deed. Toen, maar nog steeds. Ik weet niet wat hij van je vind, maar ik weet wel wat ik van hem vind.'

Nog steeds begreep ik helemaal niks van hem 'Hoe bedoel je Lou?' . Hij zuchtte opnieuw 'Jen, ik ben verliefd op Harry'. Mijn ogen werden groter. 'Dus al die tijd dat er rumors de wereld overgingen over #Larry voelde het voor jou echt zo. Je bent verlieft op Harry, Louis ik ship jullie al sinds ik weet dat Liam in een band zingt!'

It's Alright... - Beside You 2 (Luke Hemmings)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu