ERKEK VAMPİR LİSESİNDE TEK İNSAN KIZ

KAN

"Seni ait olduğun yere yani benim yanıma götürmeye geldim Dolunay'ım.."

Korkuyla baktım Rüzgar'a

"Defol git rahat bırak bizi ben Doğuş'uma aidim beni hiç bir zaman elde edemeyeceksin çünkü seni hiç bir zaman sevmeyeceğim.!"

"Böyle deme be Dolunay'ım seninle nişanlanmıştık,öpüşmüştük,dans etmiştik unuttun mu?"

"Allah belanı versin!"

Rüzgar elini uzattı..

"Hadi kalk gidelim."

Kalkmaya niyetim yoktu..

"Defol git.!"

" o zaman ben de bildiğim yoldan hallederim..!"

...

Başıma aldığım sert bir darbeden dolayı bayılmıştım.

Gözlerimi açtığımda baş ağrısından tekrar kapatmak zorunda kalmıştım.

"İnsan sevdiğine zarar verir mi adi herif!"

Diye bağırdım yırtınırcasına,

"Seninki sevgi değil saplantı!"

Derin bir nefes aldım bu kasvetli odada tek başımaydım.

Yataktan kalkıp odada gezinmeye başladım.

Yatak resmen tarihi eserdi zaten.

Komidin türünden bir dolap vardı camlı..

Ahşap o kadar eskiydi ki buradaki herşey gibi üzeri toz kaplanmıştı.

Odanın içi karamsarlık katıyordu insanın ruhuna.
Koyu tonda kırmızıydı.

Kapıya doğru ilerledim.
Açmaya çalıştım ne şanstır ki açıldı.

İkinci katta olduğumu anladım koridorun sonundaki merdiveni görünce.

Etrafta kimse yoktu koşarak aşağı indim ve giriş kapısını buldum.

Ne şanstır ki bu da açıktı.

Hızlıca evden çıktım.
Lakin bunların hiç biri şans değildi evin etrafı kocaman duvarlarla çevriliydi ve kocaman bir Demir kapı vardı.

Ama üzerinde parlayan Asma kilidi görmek zor değildi.

Hüsranla etrafa bakındım.

Ağaçlar çiçekler doluydu etraf.

İçeri girdim ve sinirle kapıyı çarptım.

"Allah belanı versin senin Rüzgar!"

Diye bağırdım
Sesim evin içinde yankılanırken merdivenlerden tok bir ayak sesi geldi kulağıma..

"Beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum.."

Diyip kahkaha attı Rüzgar..
Tepkisizdim,yanıma kadar geldi.
İşaret parmağının tersiyle yanağımı okşadı.

"Hamilelik bile sana güzellik katmış.."

Ani bir hareketle elini ittim.

Onun karın bölgesine ve göğsüne varabildiğim kadar sert vurmaya başladım.

"Sen nasıl birisin senden nefret ediyorum!"

Ağlamaya başlamıştım..

"Görmüyor musun ben hamileyim hamile hem de Doğuş'tan!"

Tekrar tekrar yumruk atıyordum ama ne cevap ne de bir tepki veriyordu..

"Benden ne istiyorsun sen ha bizden ne istiyorsun yeterince huzurumuzu bozmadın mı..!"

Yere çömelmiştim karnımı tutarak ağlamaya devam ediyordum.

Doğuş şimdi kim bilir ne haldedir..?

Rüzgar yüzünü bana çevirdi..

"Sen benden ne istedin Dolunay nasıl beni bu kadar kendine aşık edip elinin tersiyle itmeye çalışırsın?"

Gözleri sinirden midir bilmem simsiyah olmuştu.

"Binlerce kişiye aşık olmayı denedim olmadı aklımdan çıkaramadım seni!"

Delirmişçesine salonda bir o yana bir bu yana gidip eliyle saçlarını çekiyordu.

"Delirttin beni Dolunay delirttin bir sürü uzmana göründüm hepsi unut dedi ben ne yaptım biliyor musun onları unuttum..!"

Diyip bir kahkaha attı şu an çok korkunç gözüküyordu hızla yanıma geldi ve eğilip ellerimi karnımdan çekti ne kadar ellerimi kurtarmaya çalışsam da olmadı kurtaramadım..

"Uzak dur benden!!"

Diye bağırıp onu tekmelemeye çalıştım.

"Biz mutlu olacağız bizden çok güzel aile olur ha ne dersin ama önce ne yapmalıyız biliyor musun virüsleri ortadan kaldırmalıyız.."

Bir eliyle iki elimi tutarken diğer eliyle karnıma dokunup sadist bir şekilde karnımı sıkmaya ve bastırmaya başlamıştı..

Çığlıklarımın ve göz yaşlarımın arasında ona tekme atmaya çalışıyordum.

Yorgun düşen bedenimle en son gördüğüm şey yerde git gide çoğalan kanlardı..

Ahhh ahhh
Yazarken benim içim gitti be!
Aklımda çok farklı şeyler olduğunu size söylemiştim zaten.
Aklınıza final ile ilgili kötü şeyler gelebilir..
Gelmesi yeridir..
Ayhh beynim bulandı neden böyle kötü şeyler yazıyorum bilmiyorum belki de Doğuş ve Dolunay'ın aşkı imkansızdır zaten hep imkansız aşklar değil midir herkesin özendiği..?
Böyle çok güzel bir final yapmak isterdim.
Mesela;

Doğuş Dolunay'ı kurtarabilirdi ve çocukları doğardı daha sonra Dolunay yine hamile kalırdı o da doğardı onlar muhteşem aile tablosu vererek sonsuza dek mutlu yaşayabilirlerdi..

Ama Doğuş ve Dolunay hiç bir zaman o kadar huzurlu ve mutlu olamadılar ki..

Hayat onların mutlu olmasını istemedi..
Hep bir sorun çıktı,hep bir sorun çıktı.

Biliyor musunuz final bölümü hazır..
Ve ben o bölümü her okudukça içim burkuluyor..
Devam etmesini isterdim ama o da olmuyor..
Olsun varsın Trendlerden düşüyüm cidden o kadar da önemli değil ama Doğuş ve Dolunay'ı
çok seviyorum..
Bu kadar güçlü oldukları için onlara hep imreniyorum..
Umarım böylesine bir aşk yaşamazsınız ...