ERKEK VAMPİR LİSESİNDE TEK İNSAN KIZ

MUHTEŞEM AİLE

Doğuş karşımda put gibi duruyordu.

Bu durumun Can'ımı daha fazla sıkmasıyla o kritik soruyu sordum.

"Bitti mi hikayemiz..."

Doğuş bir anda sinirle ayağa kalktı.

"Sen geberiyorsun öyle mi?
Ya ben ?
Ben ne haldeyim?
Bu durumdan zevk alıyorum değil mi?
Seninle oyun oynuyorum öyle değil mi?
Ben...ben düşünmekten öleceğim...
Elimden gelse hiç vampir olmamayı seçerdim..
Ama yok inanmadın değil mi?
Vampir olmak benim için senden daha önemli değil mi?
Dolunay çok fazla yanılıyorsun hem de çok!
Herşeyim sensin sen!!
Anlamak istemiyorsun seni hiç bırakmayacağımı...
Ama  eğer bitmesini istiyorsan bitir gitsin tamam mı bitir gitsin!!"

Diye ölüm sakinliğiyle söylediği şeyler kalbime dokunmuştu...

Ne kadar da bencil olmuştum ben kendimden utanıyordum yaa

Doğuş tam arkasını dönmüş gidecekken kırık olmayan kolumla onun kolundan sıkıca çektim ve yatağa oturttum.
Gözlerinde tek bir his bile görememiştim bu benim içimi acıtmıştı ama hakketmiştim.
Bir anda onu daha fazla kendime yaklaştırıp kırık olmayan kolumu onun boynuna doladım.

Bana sarılmıyordu ama yakasını kolay bırakacağımı sanıyorsa yanılıyordu.

Sonunda delice bir karşılık almam beni o kadar Mutlu etmişti ki anlatamam...
Bana sıkıca sarılmıştı ve saçımı öpüyordu..

Sonunda hiç istemesem de geri çekilen taraf ben olmuştum

"Senin bana sarılman ve benim sana kırgın olup karşılık vermemem  ne kadar zor farkındamısın küçük cadı"

Ortamın yumuşaması içime su serpmişti..

Gülümsedim

O da gülümsedi.

"Seni çok seviyorum be Dolunay aha şurası var ya..."

Diyip benim elimi sol tarafına yani kalbine koyup devam etti

"Şurası sadece sana ait"

Gülümsedim
Onun elini alıp benim sol tarafıma kalbimin üstüne koydum

"Burası da sana ait.."

"Dolunay tutulan var tutulmayan var.."

Diyip hala elimizin üzerinde olduğu yere bi bakış attı

Hemen elini ittim

"Sen ne fesat bir odunsun ya"

"Odunum belki ama senin için cayır cayır yanan , Aşkın'la tutuşan bir odunum"

Diyip sıcacık bir şekilde gülümsedi benim bile içim ısınmıştı.

...

Bir hafta olmuştu ayağım kırık olmasına  rağmen her zaman aksattığım dersleri aksatmamıştım bu hafta bu gün ayin 25'iydi ve alçılarımın alınacağı gündü.

Doğuşun yardımıyla hazırlanabilmiş ve hastaneye gelebilmiştim.
Bu bir hafta Doğuşla birlikte hiç olmadığım kadar iyi vakit geçirmiştim.

Hastaneden içeri doğuşun tekerlekli sandalyeyi itmesiyle geçtik.

"İlk önce doktorun yanına gidelim sonra alçı odasına gideriz tamam mı?"