ERKEK VAMPİR LİSESİNDE TEK İNSAN KIZ

*FİNAL*

4 ay sonra..
16 mart cuma..

...

Gözlerimi soğuk bir kış gününe daha açtım,
Buruktum...

Doğuş'suz geçmiş tam tamına dört ay...
Acılarla dolmuş bir günlük..

Üzerimden battaniye ve yorganı kaldırdım,fazla üşüyordum..

Kalın kalın giyinmiştim zaten..
Dolaba doğru ilerleyip bir yünlü ceket daha çıkardım.
Donuyordum..

Ev buz gibiydi,dışarısı bile daha sıcak olabilirdi..

Camın yanına gelip karnımı tuttum.
Soğuktan cam buğulanmıştı..

Yüzümde buruk bir gülümseme ile eğildim ve cama;

DoDo'nun kızı Andaç..

Yazdım..

O bana Doğuş'umdan kalan tek şeydi isminin anlamı;

Bir kişiyi hatırlamak için saklanan şey,hatıra..

O kişi Doğuş'tu..

Gözümden bir damla yaş aktı,yaşı hızla silip soğuktan çatlamış dudaklarımı yaladım..

Kapıyı açıp aşağı indim.

Rüzgar mutfakta yiyecek hazırlıyordu bana..

Sadece bu yönden acıyordu zaten bana.
Ama benden beslendiği için bu kısmı pek sorun etmiyordu..

Hazırladığı yemekleri sadece kızım için yiyordum..

"Günaydın..!"

Dedi gülerek ve masaya hazırladığı omleti koydu.

Normalde olsa bu masada asla böyle sakin duramazdım çünkü her şey gerçekten enfes görünüyordu.

Tek kelime etmeden yemeye başladım. Rüzgar bozulan bir tavırla karşıma oturdu.

İştahım iyice kaçmıştı.
Lanet herif!

Karnımı doyurduktan sonra masadan tam kalkıyordum ki Rüzgar'ı başımda buldum..

Kolunu omzuma koyup tekrar oturmamı sağladı..

Saçlarımı kesmişti Rüzgar.
Artık onlardan sıkıldığını ve ikide bir kenara çekmekten yorulduğunu söyleyip bir çırpıda kesmişti belime kadar gelen uzun saçlarımı..

Omzumda olan saçlarım onu,benden beslenirken rahatsız etmiyordu.

Aniden çıkan dişlerini rutin olarak yaptığı gibi batırdı boynuma.