ERKEK VAMPİR LİSESİNDE TEK İNSAN KIZ

"Bay Bay Rüzgar"

"Yine mi sen!"
Dedim
Annem ve babam bana şaşırarak baktı.
Rüzgar masaya oturup gözlerini bana dikti ve konuşmaya başladı.
"Ben Dolunayı çok uzun zamandır tanıyorum
Ayrıca onların okulunun yeni müdürü benim"
Dedi sırıtarak
Annem gülümsedi.
"O Zaman tanışma faslını geçebiliriz."
Dedi annem
"Aynen"
Dedi Rüzgar
"Hadi yemeğe başlayın o Zaman"
Dedi babam
Rüzgar'ı umursamamaya çalışarak yemeğimi yemeye başladım.
Onun gözlerini üzerimde hissedebiliyordum.

Tabağımı bitirip ayaklandım.
"Ellerine sağlık annecim"
Dedim ve mutfaktan çıkıp salona geçtim salondan da çıkıp lavaboya geçtim ve kapıyı kapatıp ellerimi yıkadım.
Ellerimi iyice kurulayıp kapıyı açtım.
Aniden kolumun tutulmasıyla,
Kolumu tutan kişiye baktım.
"Bırak kolumu!!"
Dedim Rüzgara sinirle
"Neden benden bu kadar nefret ediyorsun?"
Diye sordu kolumu bırakıp
"Bunların hepsi senin suçun tamam mı ayrıca ailemle senin ne işin var?"
Dedim sinirle
"Ailen benim karım olacak kadının ailesi"
Demesiyle büyük bir Şok'a uğradım
"Sen...sen ne dediğinin farkındamısın?"
Diye sordum
"Evet"
Dedi
"Böyle bir şeye asla göz yummam bunu aklına sok"
Dedim ve bir hışımla mutfağa doğru ilerledim.
Salondan mutfağa geçip aileme daha doğrusu hiç bir bağım olmayan aileme sinirle baktım.
"Kızım bir şey mi oldu?"
Diye sordu babam masada bana doğru dönerek.
Annem de elindeki tabakları tezgaha koyup bana döndü.
"Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz"
Diye bağırdım sinirle artık gözüm dönmüştü bundan sonrası benim değil delirmiş Dolunay'ın iradesine kalmıştı.

Babam ve annem şaşkınlıkla bana baktı.
"Dolunay sakin ol"
Dedi Doğuş uyarıcı bir ses tonuyla

Onu umursamadan babama ve anneme baktım.

"Siz...siz beni Nasıl istemediğim bir Ada'mla evlendirmeye kalkarsınız ha?"
Diye sordum
Bu sefer daha fazla bağırmıştım.
Babam sinirli olduğunu belli eden ayrıca sabır dilediğini gösteren bir öksürükle karşıladı beni.

Histerik bir kahkaha attım.

"Sinirlenmen umrumda değil ama şunu bilin ki ben Rüzgarla evlenmem anlıyor musunuz?
evlenmem"
Dedim ses tonumu biraz olsun alçaltarak.
"Evleneceksin!"
Dedi annem ve babam aynı anda

Acı dolu bir gülümseme gönderdim onlara
Gözümden yaşların akmasına engel olamadım.
"Neden?"
Diye sordum fısıltılı bir ses tonuyla.
"Çünkü o Armağan holdingin yani babanın çalıştığı şirketin sahibi ve babanın ve benim manevi oğlum ondan daha iyisini bulamazsın!!"
Dedi annem sakin ama tehditkar bir sesle
"Ya ondan daha iyisini bulmuşsam? Hem benim istediğim şey para değil huzur."
Dedim
Tam babam ağzını açıyordu ki Rüzgar arkadan elini belime Dolayıp başını omzuma koydu.
Annem ve babam böyle bir harekete Nasıl göz yumabilirlerdi ki.
Aklım almıyordu.
"Müstakbel karım olacak kadını daha fazla sinirlendirmeyin bence anne ve babacım."
Dedi Rüzgar tehdit edercesine
Rüzgarın bana sarılmasından ve bu söylediklerinden sonra
Annem hemen yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi.
Babamın da bir farkı olduğu söylenemezdi.
Ama Doğuş....Doğuş sinirden kıpkırmızı olmuştu.
Sinirli Dolunay'ın da artık tekrar gün yüzüne çıkma vakti gelmişti de geçiyordu bile.
Hemen Rüzgar'ın kollarını belimden çektim ve bir iki adım öne ilerledim.
Herkesin yüzünü görebileceğim bir yere geçip duvara yaslandım.
Herkes bana pür dikkat bakıyordu.
"Şimdi sevgili anne ve babacım siz kimsiniz ha?
Beni istemediğim biriyle evlendiremezsiniz bunu kafanıza sokun!
Tamı tamına 16 yıl diye yedirdiniz beslediniz diyemem çünkü o tam 18 yıl!!
Siz beni bunca Zaman ayakta uyuttunuz!
Öğrenmeyeceğimi sandınız öyle değil mi?
Ama sizin değer verdiğiniz Rüzgarınız bana tüm gerçekleri anlattı!
Siz benim annem ve babam değilsiniz!!!
Olamazsınız da!!!
Ben bu gerçekleri öğrenmeme rağmen size anne ve baba dedim!
Kıymetini bilmediniz!
Ama az önce bir erkeğin sizin gözünüzün önünde bana farklı bir biçimde sarılmasına göz yumdunuz ya siz artık benim için sadece bir yabancıdan başka bir şey değilsiniz!!
Olamazsınız da!!!"
Dedim arada duraklayarak
Korkutucu bir sakinlik taşıyan bir sesle.
Annem ve babam bembeyaz olmuşlardı.