In Between (Completed)

22

"Shh. Stop crying. I am here for you. You don't need him anymore baby."

Pag alo ni Shaun sa akin. I looked at him. He smiled sadly as he kissed my temple. Humigpit ang kanyang yakap sa akin.

"You don't need him anymore. I can love you even better. I will never leave you because I am not a coward like that asshat baby. Tandaan mo yan. Akin ka na. Akin ka lang."

May diin ang bawat salita niya. Tumango tango ako sabay yakap ng mahigpit sa kanyang bewang. Nanatiling nakahalik ang labi niya sa noo ko.

"I'm sorry. Lagi ka na lang nasasaktan ng dahil sa akin."

Nahihiya kong sabi.

"Nah. Doesn't matter. I love you anyway. And I will love you more no matter how painful this love is. I will hold on still. I love you. Only you."

He said sweetly and deeply. Iniuwi niya ako pagkatapos non. Hindi na talaga kami natuloy sa dapat naming pupuntahan dahil sa nangyari sa ticket namin. Umuwing bigo si Shaun. I asked him to stay but he told me I need space for now. Maybe I need a time alone. To sort things out, maybe?

"I love you. Brooke. But I am sorry. I need to let you go."

Napabalikwas ako ng bangon pagkatapos kong mapanaginipan ulit ang mga salitang iyon. Mga salitang parang totoong narinig ko mula kay Dylan. Napasabunot ako sa aking buhok at isinubsob ang aking ulo sa tuhod. Napaiyak ako ulit. Bakit ba ang hirap makalimot? Akala ko okay na ako. Hindi pa rin pala. Ang sakit. Hanggang ngayon. Masakit pa din pala talaga.

*

"But sir. I need this job. I've been working so hard for years just to be in this position. Please give me a chance."

Iyon agad ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa opisina ni boss. Napakunot ang noo ko pagkakita sa kanya kausap ang nakatalikod na si Dylan. Nakapamulsa si Dylan at nakaharap sa malaking glass wall ng building.

"If you cannot take her with me. Then I am sorry but you are fired."

Malamig nitong salita na nagpalaki ng aking mga mata. What the hell?

"Sir. I've tried. But she doesn't want to work with you. I know Brooke, kapag ayaw niya. Ayaw niya talaga. She's stubborn."

Depensa ni boss kay Dylan.

"You didn't do you best. She's still not cooperating. So you are fired."

Walang awang salita ni Dylan. Uminit bigla ang ulo ko sa narinig kaya di ko na napigilang magsalita.

"Mawalang galang na Mr. Sandoval. Huwag mong tanggalin ang boss ko dahil lang ayaw kong magtrabaho sa'yo. That was my decision. Hindi niya hawak ang pag iisip ko."

Mabilis pa sa alas kwatrong humarap sa akin si Dylan. Malamig ang titig niya pero hindi nawala ang isang emosyon na nakita ko sa kanya noong mga nakaraang araw. Longing.

"Leave for now. I'll talk to you for reconsideration once I'm done with her."

Tumingin siya sa boss ko pagkatapos mag iwas ng tingin sa akin. Tahimik namang umalis si boss sabay pagod na tumapik sa aking balikat. Wala akong nasabi sa kanya para man lang sana icomfort siya.

"I'm taking it."

Hindi niya ako tinignan. Umupo siya sabay ayos ng kanyang neck tie. Medyo pinaluwagan niya iyon bago siya tumingin sa akin.