In Between (Completed)

27

<flashback>

Shaun.Brooke.

"Here."

Napatigil ako sa pag iyak pagkakita sa panyong nakalahad sa akin. Pinunasan ko muna ang aking pisngi gamit ang likod ng aking kamay bago nag angat ng tingin. Muli akong napatingin sa panyo.

"I don't need that."

Matigas kong sagot. Malakas naman siyang napasinghap.

"Tss. Stubborn. Come on. Take it."

Masungit niyang sabi. Tinignan ko siyang muli.

"Why are you here?"

I asked instead.

"I saw you, crying alone like a fool."

Nakasimangot niyang sagot.

"I am not a fool. If you came here to insult me, you are free to go."

Nakasimangot kong sabi. Napabuntunghininga naman siya sabay upo sa tabi ko. Marahas akong napatingin sa kanya.

"Cry because you are happy. Not because you are broken."

Saad niya bigla.

"You don't know what I'm going through."

Naiiyak ko nanamang sabi.

"He.left.I woke up alone. He juat left me."

Tuluyan na akong napahagulgol.

"Am I not worth loving? Why do I have to feel this kind of pain? Did I not give everything to him? I gave everything. I gave him everything. But why did he leave me scarred?"

Parang bata kong sumbong sa kanya kahit na hindi ko naman na dapat ikwento pa sa kanya ito. Hindi naman kami close eh. Pero pakiramdam ko kasi kailangan ko ng ibang mapagsasabihan dahil kung hindi ay baka tuluyan na akong mabaliw.

"Maybe because he is not the one for you. Come on, he isn't worthy of your tears."

Malumanay niyang sagot pero imbes na maging okay ako ay mas lalo lang akong mapaiyak.

"I love him so much. I can't live a life without him."

Sumbong ko at binalewala ang kanyang sinabi. Muli siyang napabuntunghininga.

"That's understandable. You've been attached with him for too long now. But trust me, mawawala din iyang sakit na nararamdaman mo pagkalipas ng ilang taon na hindi mo siya makikita."

Napailing iling ako sa naging sagot niya.

"Hindi iyan mangyayari. I love him too much to even forget him."

Pagdadahilan ko.

"I will help you forget the pain. Just let me."

Maang akong napatingin sa kanyamg sinabi. Pinunasan niya ang aking pisngi gamit ang panyong iniaabot niya kanina sa akin.

"I know this is kinda too fast. But I think you need my saving."

Diretsahan niyang litanya.

"How?"

Wala sa sarili kong tanong.

"Use me."