In Between (Completed)

23

"Nababaliw ka na."

Hindi makapaniwala kong usal sa kanya. Hinilot niya ang kanyang sentido tska napapikit. Noong magmulat siya ay namewang naman siya at tiim bagang akong tinignan.

"Look, I'm tired of fighting with you. Can we just work like we don't hava a past?"

Pinantaasan ko siya ng kilay sa sinabi niya.

"I can do that."

Sigurado kong sagot. Malungkot siyang napabuntunghininga bago tumango.

"Good, then, we won't be having a problem. Just make sure your boy won't interfere with your work."

Masungit niyang salita. Napabusangot ako sa narinig.

"Don't worry. I'll talk to him."

Marahas siyang napatitig sa akin bago muling napabuntunghininga.

"You haven't changed. You still sigh everytime you're frustrated."

Inirapan niya ako.

"Simply because you frustrate me that much. There's one thing I want to ask you a favor with."

Dugtong niya sa huli. Pinantaasan ko siyang muli ng kilay.

"As long as it's favorable. What is it."

"Can you not phone your boy when we are together? If you want to talk to him because you miss him that much, then just phone him up whenever I am not around."

Demand niya sa akin.

"Okay?"

Tila hindi makapaniwala ko na lang na sagot ng matahimik na siya. Napangiti naman siya sa sagot ko. Namulsa siya pagkatapos pero ang tingin ay sa akin pa din. Lumapit siya sa akin bigla na siyang ikinagulat ko. Halos mapapikit ako noong haplusin niya ang pisngi ko.

"You're beautiful."

Parang wala sa sarili niyang saad habang pinaglipat lipat ang mga mata sa labi at mga mata ko. Hindi ako makaapuhap ng tamang mga salita para masita siya sa kanyang ginagawa. Tska lang ako tuluyang natauhan noong malakas na nagring ang phone ko. Lumayo ako sa kanya sabay baling sa phone. Napatingin din siya doon at kunot noong nakatitig sa pangalan na nakalagay.

"You call him baby, that was our endearment. How can you use that with another man?"

Hinanakit niya.

"Oh akala ko ba ayaw mo ng magtalo pa tayo? It seems like you're building another fight between us."

Hindi makapaniwala kong sabi. Umirap siya sa akin pero hindi muling nakipag away.

"Just leave then and come back later. I'll be waiting you at the lobby of my company. We need to leave the country. I'll be attending my first meeting with some investors by the next day after our flight."

Propesyunal niyang saad. Napatango na lamang ako sa kanya sabay alis ng kanyang opisina. Pagkalabas ko ay tska ko lang sinagot ang tawag.

"Hee...."

"Why the fuck are you with that asshat?!"

Galit na galit na bungad ni Shaun. Ni hindi na niya ako pinatapos pa.

"Baby. I have to consider the job or else my boss will be fired."

Kalmante kong sagot kahit na sumasakit na ang ulo ko. Boys! They are such a pain in the ass.

"Then let him be fired. It's not as if that's your responsibility.!"

"Shaun. Pwede ba! Andami dami ko ng iniisip! Huwag ka ng dumagdag pa! This is my job! You need to understand it!"

Inis ko ng saad sa kanya na siyang nagpatahimik sa kanya.

"I'm sorry baby, but you need to accept the fact that I will be working with him. Maybe this is also the perfect time for closure between the two of us. You should trust me, baby. I will come home to you. You are my home now."

Dugtong ko pero hindi pa din siya nagsasalita. Magkakasunod na buntunghininga niya lang ang aking narinig.

"Shaun."

Hirap kong sabi.

"I trust you Brooke. But I cannot trust that guy. He still loves you. And I fucking hate that I am jealous right now! You love him still too! So how can I be calmed and fine with this? Thinking that you two will be working together, and I am here just waiting for you to come back?! I'm sorry Brooke but I don't think this will workout."

Kinabahan ako bigla sa huli niyang salita. Akmang magsasalita na sana ako kung hindi niya lang iyon dinugtungan.

"No I am not breaking up with you. All I'm saying is, I'm coming with you! Sa Miami na lang tayo magkita! Don't get a suite with him! Damn. Just don't you dare accept if ever! Your job is to serve him inside the plane as his personal cabin crew. And after that, you don't have any responsibilities with him. Kaya habang nasa mga meeting siya! Tayo ang magkasama! Sasamahan mo lang siya sa oras ng trabaho mo! Iyon lang! I'll provide us a room! Goodbye!"

Wala sa sarili kong tinitigan ang phone ko pagkatapos niya akong babaan. Did he just say those words? Sasama siya? How about the band? His life here? He'll be leaving Mabila for two weeks. Madami ang mapepending na trabaho niya. But then again, I might consider his words since he has the right to demand. He is my boyfriend. My present. And I want him to be my future as well. Sana.

*

"Let's go?"

Napatingin ako kay Dylan noong magsalita siya. Sa lobby ko na siya hinintay. Tinanguan ko lamang siya. May mga matang nakamasid sa amin kaya napayuko na lamang ako ng ulo. Damn it! Hinwakan niya ang siko ko upang igaya papalabas ng kumpanya. May humintong itim na sasakyan sa harapan namin. Pinagbuksan niya ako ng pintuan bago siya umikot sa kabila upang makapasok din.

"Hello po sir Lan Lan."

Nakangiting bati ng kanyang driver. Napatingin ako doon at ganoon na lamang ang tuwang rumehistro sa mukha ko pagkakilala sa may hawak ng manibela.

"Tatay Ernest!"

"Brooke? Hija kamusta na?"

Masayang bati sa akin ni tatay Ernest. Niyakap ko siya kahit na nakatalikod siya dahil nasa harapan siya. Kami ni Dylan ay nasa likuran. Napalabi ako na parang bata.

"Tatay. Namiss po kita. Tagal din tayo di nagkita! Kamusta na po kayo ni nanay Opel?"

Tanong ko sa kanya. Tatay Ernest has been Dylan's personal driver since he was a kid. Naging close ko ito noong naging kami ni Dylan.

"Nanay went home in the province. May sakit ang anak niyang isa."

Si Dylan ang sumagot. Napatingin ako sa kanya. He smirked then.

"At doon tayo pupunta. Hindi sa Miami."

Nanlaki ang mga mata ko. Humalakhak si tatay Ernest.

"Nako. Pag ibig nga naman talaga. Gagawin lahat bumalik lang ang ang minamahal."

Nanlaki ang mga mata ko sa sunod na narinig hindi mula kay Dylan kundi kay tatay Ernest.

"You freak!!! This is kidnapping!"

Halos magwala na ako sa loob ng sasakyan. Sinuntok suntok ko siya sa dibdib pero hinayaan niya lang naman ako.

"Tay, sorry if you will see this but my girl needs some taming."

He suddenly grabbed my wrist with one hand and swiftly held me in my waist before claiming my mouth with his. Nanlaki ang mga mata ko lalo. I heard tatay's loud laugh but all I can think right now is his kiss and how he dramatically closed his eyes.