A/n
Sorry dat ik niet zoveel ging updaten, want (if you noticed) heb ik Florentia online gezet.
-X
Chelsea
---------------------------------------------------
Dat zwarte draak kijkt me wild aan, uit z'n neusgaten kringelen sliertjes rook. Ik verstar. Wat doet deze draak hier? De draak brult oorverdovend, en gaat op z'n achterpoten staan. Onverwachts haalt hij naar me uit met z'n klauw, en ik klap tegen het kasteel. Ik gil het uit van de pijn. Warm rood bloed stroomt uit m'n zij. Het lijkt uren te duren, en ik val bijna flauw. Waarom? Opeens voel ik dat ik naar binnen gesleept wordt, en vervolgens op een soort brancard/bed gelegd wordt. Ik word duizelig en een warme roes verspreid zich over m'n lichaam. Langzaam wordt alles zwart, en ik zak weg.
"Aera, als je luistert, ik..." Ik hoor een soort gesnik, volgens mij van Kili. Ik probeer te reageren, maar het lukt niet. M'n lichaam vertikt het om te doen wat m'n hersenen bevelen. "Ik hou van je, Aera. Hoeveel ik van je hou, is niet met woorden te beschrijven, word wakker, open je ogen, en omhels me. Als jij er niet meer bent, dan..." Weer snikt hij. O mijn god, wat wil ik hem graag omhelzen. Het probleem is, dat ik niet wakker word. Tenminste, ik ben wakker, in m'n hoofd. Maar de rest is nog lekker op vakantie ofzo. Gefrustreerd knijp ik in m'n handen. "Aera? Word wakker! Alsjeblieft!" Deed ik dat nou echt? Sinds wanneer kan dat? Wtf. Ik probeer m'n ogen te openen. Natuurlijk, dat werkt niet. Ugh, wat haat ik deze toestand. Kili die zijn liefde verklaart, en duidelijk meer wil, en dan ik, met mijn gehandicapte lichaam wat opeens niet meer werkt. Kili aait mijn haar, en de drang om wakker te worden wordt steeds groter. Ik schreeuw het uit, maar m'n mond opent zich niet, en m'n tong blijft op z'n plek liggen. M'n hart bonkt in m'n keel, maar niks werkt mee. Niks reageert op mijn gevoelens. Behalve Kili. Maar die weet amper dat ik hem hoor, dat ik hem net zo graag wil kussen als hij mij.
"Kili? Haar hartslag wordt onregelmatig. Ik denk dat het beter is als we haar alleen laten." Een diepe zucht, en voetstappen richting waar een deur blijkt te zijn. Weer wil ik het uitschreeuwen, tevergeefs natuurlijk. Dat was sowieso mijn zus. Waarom haalt ze Kili weg? Ik had het gevoel dat zijn gemompel me hielp om weer bij zinnen te komen. En nu is hij weg. Ugh. Ik probeer mijn ogen voor de derde keer te openen. Het lukt me bijna, tenminste, dat voelt zo. Nadat ik dat nog zo'n twintig keer heb geprobeerd, voel ik de moeheid. Langzaam gaan ook mijn hersenen slapen, en ik zak in een diepe slaap.
Ik open mijn ogen. Wacht. Wat. Het felle licht maakt dat ik m'n zware oogleden weer sluit. Ik voel me blij, maar ook uitgeput. Ik draai me om, m'n rug naar het licht, m'n hoofd naar de deur. Ik hoor stemmen op de gang. Zouden dat Kili en Jocelynn zijn? "Ga maar Kili. Ik ga weer. Succes."
Zou hij merken dat ik wakker ben? "Aera?" Ja dus. Ik kijk hem aan. Ik zie dat hij schrikt, maar dan komt hij op me af. Hij sluit me voorzichtig in z'n armen. "Ik miste je." fluistert hij in mijn oor. Ik druk me nog dichter tegen hem aan. Een steek van pijn gaat door m'n zij, en ik krimp ineen. "Sorry, ik wilde je geen pijn doen." stamelt hij. "Nee, nee. Dat deed ik zelf." Ik glimlach. Hij komt op mijn bed zitten. Alles lijkt zo onwerkelijk. Ik zet m'n kussen rechtop, en ga er tegenaan zitten. "Hoe voel je je? Ik bedoel, een draak....het doet best veel pijn lijkt me." Ik knik. "Op dit moment goed, alleen moet ik wel voorzichtig doen met die wond. Wie heeft eigenlijk dat verband aangelegd?" Kili bloost. "Ik." Hij krabt achter z'n nek. Dus hij heeft me half naakt gezien. Dat kan. Denk ik. We zijn min of meer toch al een stelletje. "Echt?" vraagt Kili. Ik knik. "Ja." Ik geef hem een kus op z'n wang. "Ik ben moe." zucht ik. "Oh, oké. Doei, weltrusten." Hij geeft me nog haastig een knuffel, en loopt stuntelig weg.
