A/n
Dit is het 1-na laatste hoofdstuk dus stay tuneddd
-X
Chelsea
-----------------------------------------------------------------------
We staan voor een opening in de vulkaan. "Kom, we moeten toch ooit naar binnen." Kili slaat zijn arm om mijn middel en loopt samen met mij de opening in. Hij maakt een beweging met zijn hand, en een klein balletje licht verlicht de gang. "Je moet me toch ooit eens uitleggen hoe je dat doet." Kili rolt met zijn ogen. "Nadat we het Kristal hebben."
We lopen steeds verder, tot we bij het midden komen. Lava bedekt een groot ravijn in het midden van de vulkaan. De hitte maakt dat mijn oren gloeien. Het ravijn is omringd door een pad met een hek eromheen. Kili dooft het balletje. "Waar wijst het kompas naartoe?" Ik haal het uit mijn zak, en zie dat de wijzer naar links wijst. "We moeten langs die reling." Ik loop voor Kili uit. Het pad is smal, en ik klamp me vast aan het gammele hekje naast me. Ik kijk nog een keer naar het kompas, wat recht naar voren wijst. Richting een glazen deur. Ik loop er naartoe, iets sneller dan eerst, op de voet gevolgd door Kili.
"Zocht je iets?" Er staat een vrouw achter het raam. "Lia." Ik klem mijn tanden op elkaar. "Zal ik de deur voor je opendoen, liefje?" Ze draait het slot om en trekt de deur open. "Waar is het?" Kili komt naast me staan. "Zozo, hij leeft nog! Wat een geluk! Jammer dat jullie hier zijn zonder rede." Zonder rede? "Je hebt het derde medaillon nog niet!" Ik kijk Kili aan. Hoe konden we zó stom zijn om zoiets belangrijks te vergeten. "Dus jullie kunnen weer gaan. Huphup." Wacht eens even... Ik pak het kompas. Terwijl Lia wegloopt, volgt het wijzertje haar. Ze heeft het medaillon. "Zij heeft het medaillon." Ik houd hem het kompas voor ogen. Opeens rent hij langs me heen. "Geef haar het medaillon. NU." Er verschijnt een zwaard in zijn hand. "Ik weet niet waar je het over hebt, liefje. Vertrek nu maar, voor er vervelende dingen gebeuren." Ze glimlacht. Hoe nep kan je zijn. Niet geheel onverwacht haalt Kili uit met zijn zwaard. Lia steekt haar hand uit en een grote vlam schiet rakelings langs Kili heen. Kili gooit zijn zwaard naar Lia, en terwijl ze wegrent steekt Kili's zwaard door haar jurk, en zit ze vast aan de grond. Ze valt op haar rug, en in haar val vliegt het medaillon door de lucht. Kili vangt het op en gooit het naar me toe. "NEE. GEEF HET TERUG." gilt Lia wanhopig. Ze probeert naar me toe te rennen, maar struikelt omdat haar jurk nog steeds vast zit. Kili geeft haar een klap tegen haar slaap, en ze valt slap op de grond. Met trillende vingers open ik het gouden medaillon. Deze keer geen mist, maar wat erin ligt is veel beter dan mist. "Het Kristal."
Rosah zei dat ik mijn magie moest gebruiken. Ik sluit mijn beide handen om het Kristal. Ik gok maar dat ik mijn magie met het Kristal moet verbinden ofzo. Mijn handen lijken het Kristal te verwarmen. Ik open mijn handen, en het Kristal straalt een fel licht uit. Er komen scheurtjes in, en het breekt doormidden. In het midden zat een flesje verscholen met een felroze vloeistof. "Moet ik het drinken?" Ik kijk Kili aan. Hij knikt. Ik open het kleine flesje, en drink de inhoud op. Ik sluit mijn ogen. Het smaakt naar niks, maar ik voel wel verandering. "Aera? Gaat het goed?" "Ja. Hoezo?" Ik kijk hem aan. Hij deinst achteruit, maar herstelt zich. "Je haar is blauw en je ogen roze." zegt hij voorzichtig. Ik pak een pluk van mijn haar. Het is een lichtblauwe kleur. Kili veegt mijn haar naar achteren en kijkt naar mijn oor. "Je oren zijn ook, ehm, puntig."
Wat heeft dit drankje met me gedaan?
