Xinyi

1

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik rijd in m'n eentje naar school, aangezien ik er maar een kleine 10 minuten over doe om er te komen. Opeens besluit de kraai voor me een duikvlucht te maken. Ik rem, net iets te laat om het beest te ontwijken. Verdomde kraaien ook. De kraai komt tegen m'n borstkas aan, en ik stap van m'n fiets. Ik pak de kraai voorzichtig op. Gek genoeg protesteert hij niet. Ik bestudeer hem. Hij ziet er normaal uit. Behalve zijn verschillende ogen dan. Een is er mintgroen, de andere oceaanblauw. "Hallo Katy." Een diepe mannenstem klinkt in mijn gedachten. Zou het de stem van de vogel zijn? "Dat heb je snel door. Ik ben Kili, een van de bewakers van het dr-eh, park, hehe." "Hoe kan het dan dat je in mijn gedachten praat? Hoe kan het dat je überhaubt praat?" De kraai lijkt te zuchten. "Dat leg ik later wel uit. Ik vertel je mijn verhaal straks. Nu moet je naar school, is het niet?" Shit. Helemaal vergeten. "Waar moet ik je nu laten?" "Ik vlieg wel richting je huis. Tot zo." Ik gaap hem aan. "Ehm, doei?" Ik zwaai de kraai na. Ik weet nu al dat ik me straks niet kan concentreren, zeker niet bij aardrijkskunde, geschiedenis en natuurkunde. Al mijn 'lievelingsvakken' op 1 dag. Ik race naar school, een gebouw dat meer op een kleurrijke blokkendoos lijkt, dan iets waarvan je kan leren. Ik prop m'n verroeste fiets onder het afdakje, en zie Danique met Tyler naar binnen lopen. Buiten adem ren ik naar ze toe. "He, Cat! Waar bleef je nou?" Tyler kijkt me vragend aan. "Oh, ik was de tijd vergeten." "Laten we gaan, de les begint zo. Zullen we weer bij elkaar gaan zitten? Anders houd ik het echt niet vandaag." Ik knik. We lopen de school binnen. Ik beuk me door de menigte heen, naar m'n kluisje. Mijn kluisje zit op een hele handige plek. Ahum. Kuch. Ik heb het bovenste kluisje naast de trap, dus als er iemand links van mijn kluisje staat, kan ik er gewoonweg niet doorheen. Dit keer staat er gelukkig niemand. Ik prop m'n jas erin. Ik sla altijd zo snel mogelijk m'n kluisje dicht, zodat de spullen er net niet uitvallen. Zou Kili echt naar mijn huis gevlogen zijn? Of zou hij stiekem naar dat zogenaamde 'park' zijn gegaan? Ik speel de gedachte af in m'n hoofd. "Ik ben Kili, een van de bewakers van het dr-eh, park, hehe." Welke woorden beginnen er met dr?
Druppel, drop, drinken. Laat ook maar. Ik hoor het straks vanzelf. "Hallo, aarde aan Katy?" Hoe lang staat Danique al voor m'n neus? "Wat zei je?" Danique rolt met haar ogen. "Of je nog komt, of dat je hier lekker blijft zitten." "Kom dan!" Ik trek haar aan haar arm naar Tyler, die iets verderop met Noah aan het praten is. Noah is Tyler's beste vriend, ze kennen elkaar al vanaf hun 4e. "Jij zou Cat toch meenemen, niet andersom?" Hij grijnst. "Ik zie je nog wel, man." Noah loopt weg. "We hebben toch frans nu?" "Dat klopt, jongedame. Jullie zijn te laat." Shit. Mevrouw van Deijk. Hoe komt het toch dat we op dit soort momenten altijd docenten tegenkomen? "Sorry mevrouw, ik was van m'n fiets gevallen, en toen lag m'n ketting eraf. Ik had geluk dat ik dichtbij een fietsenm-" "Jaja. Nou, ga maar zitten. Je hebt geluk. Volgende keer krijg je een strafuur bij meneer Nami." Nee hè, ik heb echt een hekel aan die man. Echt een vieze zwerver. Kan ik er wat aan doen dat er opeens een pratende vogel tegen me aan vliegt. Zwijgend lopen we het lokaal in. Ik zie dat de tafels in groepjes staan. Mevrouw van Deijk heeft het voor elkaar hoor. Gedifferentieerd lesgeven. Jippie. Nou ja, Tyler kan nu in ieder geval bij ons zitten. We leggen onze spullen op tafel. Er is nog 1 plek over, en er is ook 1 persoon die niemand aan z'n tafel wil. Hij komt onze kant al op. Tyler zucht, en volgens mij hoorde ik Danique vloeken. Ikzelf ben ook niet zo blij met deze school-lover. Daniël zet z'n tas op de grond. "Hallo jongens!" Hoe kan hij in HEMELSNAAM zo enthousiast zijn als we mevrouw van Deijk als 1e uur hebben. Ik irriteer me nu al aan hem. "Nou jongens, ik hoop dat jullie blij zijn met jullie groepje, want het blijft de rest van het jaar zo staan. Behalve als jullie je niet kunnen gedragen in je groepje." Jezus Christhus. Wat een goed begin van de dag. Daniël lijkt geen moeite met het groepje te hebben, hij neuriet zachtjes. Dit wordt weer een dag vol irritaties. De rest van de dag staar ik zwijgend voor me uit, en ik krijg diverse vragen van Tyler en Danique. Ze denken dat er iets aan de hand is, maar ik kan moeilijk zeggen;"Ja, er is een pratende vogel in mijn huis, en hij gaat me iets belangrijks vertellen." Dus zwijg ik. "Weet je zeker dat er niks is?";vraagt Tyler. Hij legt zijn hand op m'n schouder, en ik voel dat ik rood word. Hij mag mijn rode hoofd niet zien, dus ik kijk weg. "Ik ben gewoon een beetje moe. Gisteravond wilde mijn moeder persé dat ik een film met haar ging kijken." "Oké." Ik zie aan Tyler dat hij me niet gelooft. Hij kent me veel te goed. Danique pakt haar telefoon. "Ik denk dat ik maar ga. Ik heb geen zin om nog langer in dit gebouw te zitten." "Oké, doeii." Zou ze chagrijnig zijn door mij? Ik moet echt even normaal gaan doen. "Sorry Tyler, ik wil niet dat ik jullie aansteek met mijn slechte humeur. Maar volgens mij is dat al te laat." Hij knijpt in m'n hand. Er kruipt een rilling over mijn rug. "Als ik bij jou ben, ben ik nooit chaggo." Oké, dat zei hij niet. Maar ik wilde het wel. "Danique is gewoon teleurgesteld dat je niks verteld over wat er is. En mij maakt het niet uit." Echt wel.