Trapped in the PAST (COMPLETED)

Mission Twenty-Eight: There's No way OUT....

Trapped in the PAST.....!!! (REVENGE became OUR WORLD.....)

Mission Twenty-Eight: There’s No way OUT….

***Charlize's POV***

Dumiretso muna kami sa bahay ko bago pumunta sa Batangas kung saan ang Ramos Ancestral house naming… Naandon daw lahat ng mga MCA’s at UCA’s kasama ang Grannys namin… Ngunit, inaabot na kami ngayon ng siyam siyam dahil itong makulit na si Grell ay nakita lamang naman ang sugat kong nagdugo kaya eto… mapilit na gagamutin daw niya at lilinisan… sabi ko nga kayak o naman atsaka braso ko to.. kaso mapilit… sa halip na pagbibihis at pag-aayos ko lang ang inaatupag ay eto… nganga at inaantay na matapos itong isa…

“Ilang oras pa ba ang ibibigay ko sayo? Antagal-tagal naman” reklamo ko habang nililinis na lang niya ang sugat ko….

“Sandali na lang.. wag ka nga magreklamo! Kasalanan mo naman kung bakit nagdugo yan e,.. Kung di ka naglakwatsa edi sana kay lang yan…” sabay biglaang dukduk sa sugat ko… “Awww…” loko to ahh…

“Yan! Para magtanda ka…” sabi naman niya nang seryoso…. At dahil sa facial expression niya.. sa halip na magalit ako e, mas natawa pa ko…. “Anong nakakatawa?”

“Yung mukha mo kasi… hahahha…. Daig mo pa si daddy magalit… di ko alam may isa pa pala akong tatay.. Wow! Dumadami na kayo ahhh…” nakakalolokong sabi ko… sabay tapik sa braso niya.. “Tama yan! I-push naten…”

“Aish… ewan ko sayo.. akin na nga yan… lalagyan ko ng Medic gauze…” at nilagyan na niya…. “Oh ayan! Okay na… sige na.. magbihis ka na.. aantayin kita sa baba…” at lumabas na siya sa kwarto ko….

Ilang minuto rin akong nakatitig sa pintuan ng kwarto ko… This is the first na nag-away kami nang hindi nagkakasakitan.. Instead.. nag-aasaran pa kami…. I unconsciously touch the part of my body where my heart is meant to be licated… and I can feel my fast heartbeat….. uuhhhh.. This can’t be happening…