Trapped in the PAST (COMPLETED)

Mission Forty-nine: Make it Done.

49.

Pagdating namin dito sa hotel ay nakatulog agad ako. Maybe because sobrang pagod ako. Physically and  Emotionally drain ako. And now gising na ako pero hindi ko na magawang imulat ang mata ko sa sobrang sakit ng  ulo ko. I felt a lumped on my throat that cause me to stand up at kahit halos hindi ko makita ang daan ay dagli  kong tinungo ang CR and throw up. Puro liquid lang because since morning wala pa kong kinakain. "Charlie?  Okay ka lang..." narinig kong katok niya sa kwarto ko. I compose myself at naghilamos. Maybe the side effect of...

Binuksan ko ang pinto ng kwarto and her worried face ang bumungad sakin. "Okay ka lang? Namumutla ka?"

"Ayos lang ako... settled na ba?" tanong ko sa kaniya at umupo sa couch and check the devices and gadgets na  gagamitin namin mamaya. "Ayos na.. nasunod ko naman yung tinuro mo sakin. Buti na lang matandain ako ng  codes... Napalitan na lahat yan. Wala ng connect sa DNO."

"That's good..." at sinuri ang isang baril. Hindi siya nakakamatay because it's bullet is just a drug. Legal drug that  would make the person sleepy and paralyze. "Basta sundin mo na lang ang dapat mong gawin mamaya." kinuha  ko ang map and tinuro ko ang lugar na may X. "This is the spot na pag-iiwanan ko sa kaniya.. and this is the spot  na dapat nandun ka. You'll get me from there."

"Charlie... naisip ko lang... balak mo silang papuntahin sa location hindi ba? Why you have to leave as well kung  pwedeng magpakita ka sa kanila..."

"Hindi pwede... useless lahat ng ginawa kong sakripisyo kung in the end... babalik ako ng DNO." tumayo ako at  pumunta ng kitchen to look for food. Naramdaman kong nakasunod siya. "Can you tell me the real reason  Charlie? Sa totoo lang naguguluhan ako..."

"Wala bang matinong food?" pagtatanong ko sabay sarado ng refrigerator. She rolled her eyes at me. "Ayan oh...  nagluto ako ng afritada... Kumain ka na... Breakfast and lunch na ang na-skip mo." napanguso naman ako. "Ayoko  niyan... gusto ko... Pizza na lang... Padeliver ka ng tatlong box." nanlaki naman ang mata niya. "TATLONG BOX?  seryoso ka?"

"Hindi ako nagbibiro. Magpa-deliver ka na. Gutom na ko at isa pa... I'm stressed. I need to pig out."

"Haynaku.. after kong magpadeliver... You'll spill ot out.. A'right?" at umalis na siya papunta ng living room to  call the Pizza house. Ano na kayang nangyare sa kaniya? Alam na siguro niya this time na... wala na ako sa tabi  niya.

KINAPA-KAPA ko ang kama bago iminulat ang aking mga mata. Napabalikwas naman ako ng bangon ng  makitang wala siya sa tabi ko. "Sweetheart?" bumangon ako at sinuot ang T-shirt ko at ilang damit na nakatupi ng  maayos sa couch. Nakagawian niyang gawin to very morning. I open the bathroom pero wala siya. naghilamos at  nag-toothbrush muna ako bago lumabas ng kwaro namin.

Nararamdaman ko ang bilis ng pagtibok ng puso ko. She will never leave me. Alam ko yun. She loves me kaya  hindi niya ako iiwan. Baka may inayos lang siya. Pumasok ako ng Kitchen.. pero wala siya... wala ring nilutong  almusal. Mas lalong nagpa-panic ang sistema ko. "SWEETHEART!" sigaw ko habang palabas ng resthouse.

Ramdam ko ang lamig ng hangin. It's just 7:30 in the morning. Wala pa kaming kasama dito because this is a  private property.