At least 15 minutes dahil sa traffic, naka dating na din kami sa nearest hospital that I could think of. Sinugod ko si Josef sa emergency because his face is swollen and it's looking so bad. The nurses had to take care of him and ako, nasa waiting area lang. Kinakabahan ako. Lagot ako sa parents ni Josef if ever. But I want to notify them. Buti na lang nakuha yung phone ni Josef sa car niya. But I couldn't open it kasi may password. Wala na akong magagawa kundi maghintay dito.
After an hour or so, pinayagan na ako ng nurse bisitahin si Josef sa room niya. Nagmadali ako pumunta dun. And when I got there, he was already sleeping. As much as gusto ko siya kamustahin, I understand na na-stress siya and all kanina. Ugh, I feel so disappointed. Kasalanan ko 'to eh. Hindi deserve ni Josef na masuntok or whatsoever.
I pulled a chair so I could sit beside his bed. I'm watching him sleep, not in a creepy way though. Dahan dahan kong ino-observe yung facial features niya. Kawawa naman. I can see a bruise forming on his cheek beneath the bandage. Yung nose niya din naka bandage na. Ethan must've broken it. Naaawa talaga ako sa kanya. Ethan has to say sorry to this innocent man.
I can't help but look at his face. Napaka peaceful niya matulog na kahit puro pasa na yung muhka niya, he still looks the same. The same angelic face I came to know. Suddenly, his eyes started to move a bit. His forehead showed creases, which meant na nasasaktan siya. Baka may headache siya so napatayo ako. He slowly opened his eyes and looked at me in surprise.
"Oh, you're here? Anong ginagawa mo pa dito? Uwi ka na, gabi na." sabi ni Ethan. "No, I'm sorry. I'm staying." I told him. "Saka, anong password nito? I have to alert your parents. They must be worried about you." I added. Kinuha niya yung phone niya from my hand and typed the password then handed it back to me.
I took a seat and looked for his Mom & Dad's contact numbers sa phone niya. I saw Mama first sa contacts niya so I pressed 'call'. I placed his phone near his ear para makausap siya ng Mom niya.
Josef's mom: Hello? Josef? Nasaan ka? Uuwi ka na ba?
Josef: Hello ma, hindi po. I'm here at St. Luke's.
Josef's mom: Ano?! Bakit?! Pupunta na ako dyan, wait for me!
*END CALL*
Dahan-dahan kong kinuha yung phone ni Josef. He looked so worried. Sabagay, gabi na din kasi at sure akong nag aalala yung Mom niya for him. After a few minutes, biglang pumasok yung nanay ni Josef sa hospital room at tumayo ako. "Good evening po, tita." I told her at ngumisi lang siya sa akin at nagmadaling lumapit kay Josef.
"What happened?! Bakit ganito na muhka mo?!" nagaalalang kinakausap ng mom niya si Josef. "Ma, it's nothing. I only bumped into a wall, that's all." Josef said. "Ako pa talaga lolokohin mo ha? Nanay mo ako, Josef Andrew. Kilala kita." sabi ng nanay niya at natawa kami parehas ni Josef. Ang cute naman nila tignan. Namiss ko tuloy si Mommy.
"Alis po muna ako, ha." Pag papaalam ko sa kanila at ngumisi ako. Tumango naman yung mom ni Josef so I went out muna. I needed to give them some time. Syempre, nanay niya yun eh saka nag aalala yun sa kanya. I decided to roam around the hospital. Wow, 11PM na pala. I'm in need of some coffee and donuts. Buti na lang may café sa loob ng hospital.
I entered the cafe and the smell of coffee beans greeted me. Nakapag kape na ako kanina pero gusto ko pa ulit. Nahiya ako sa mom ni Josef so bumili na ako ng isang box ng donuts para may maibigay ako. Tumambay muna ako sa isa sa mga table dun at binuksan ko phone ko. Buti na lang nai-abot ni Ate Mae 'to kanina. Sakto biglang tumawag sa akin si Pia.
Pia: Hi bessy! Kamusta?
Maureen: Hi. Gising ka pa pala.
Pia: Oo hinihintay kita mag text or something
Maureen: Hayy long day today. Ang hirap i-kwento over the phone. Want coffee?
Pia: Hmm, gabi na pero if it means hanging out with you edi sige! Saan ba?
Maureen: St Luke's
Pia: HUH Bakit mo naisipan mag kape sa ospital?!
Maureen: I'll tell you later. Bilisan mo para hindi ako muhkang loner dito!
Pia: Fine sige bihis lang ako. Bye!
*END CALL*
Grabe nag aalala na pala sa akin si Pia hindi ko manlang siya natext. Kung hindi lang kasi pina-iwan sa akin ni Ethan 'tong phone ko edi sana nabubuhay na ako ng mapayapa dito. Lintek 'yan. Tagal ni Pia ah. Hindi na ako sanay mag-isa. Sinanay ako ni Ethan sa presence niya pero ngayon, hinding hindi ko siya hinahanap.
Mga 15 minutes later, naka dating na din finally si Pia. "Oh you're here na pala, Mayora." I jokingly said. "Of course! Teka, order lang akong coffee." sabi niya at ibinaba niya yung bag niya sa table ko. Nags-scroll lang ako sa Twitter timeline ko then umupo na sa chair sa harap ko si Pia, hawak hawak yung coffee niya and I put my phone away.
"So, what's up?" She asked then took a sip from her coffee. "Haaay grabe. Nasira make-up ko, can you tell?" I asked her. She observed my face a bit and said, "Oo bakit? Did you cry or something?" sabi niya and I nodded. "Hala, bakit?!" nagulat siya sa response ko. So I told her everything. From the moment, I left Ethan's side hanggang sa dinala ko si Josef dito sa hospital. Every word makes me want to tear up a bit. Hindi talaga deserve ni Josef 'to. Definitely not the broken nose as well.
"Sobrang nas-speechless ako ngayon as in, hindi ko ineexpect na ang pangit ng plot twist mo ngayong gabi. Holy sh_t." Pia said. I just shrugged. Nakaka gulat din talaga yung mga nangyari and i agree that the plot twist is so damn bad. "Pwede ko ba bisitahin yun si Josef kahit 'di kami close? Gusto ko lang makita kung ano na itsura niya ngayon." tanong ni Pia.
"Try natin. Nandoon kasi nanay niya eh." I told Pia. She agreed na dito nalang muna kami. Kaso mga 11PM na, buti na lang 24/7 'tong café. Pero gusto ko na umuwi din kasi may klase pa si Pia the next day and I'm sleepy. Pumunta na kami sa taas and nakita namin na nakatulog na si Josef saka yung mom niya. When we got in, nagising si Josef. I mouthed, "Alis na kami ha. Be back tomorrow! Goodnight!" And he smiled at me then I closed the door.
"Ang cute niyo. Bagay talaga kayo, Mau." sabi ni Pia sa akin at binatukan ko siya. Nung nakarating na kami sa parking, nag rock paper scissors kami ni Pia kung sino magd-drive pauwi. Kaso nanalo ako so si Pia magd-drive. "Bwiset naman 'to eh inaantok na ako!" reklamo niya. "Sorry ka nalang, you lost eh." sabi ko at tumawa.
———————————
Sarap matulog kapag malamig sa kwarto. Ang ganda pa ng gising ko ngayon! Tumingin ako sa tabi ko at nakita ko si Pia, as usual, tulog pa din. Lagi na lang ako una nagigising kaysa sa kanya eh. Pero maaga pa naman mga 8AM pa naman so sige matulog ka lang dyan, P.
Tumayo ako at naghilamos. Free time ko buong araw kasi walang pasok. Gagawin ko na lang muna yung mga kailangan for Monday then pupunta na ako sa ospital after lunch, tutal wala naman na si Pia dito by that time dahil may klase pa siya. Nagising na din si Pia after ko mag hilamos.
"Uy, aga mo naman magising." sabi niya sa akin habang nags-stretching siya. "Hindi naman, late ka lang talaga nagigising. May klase ka pa ngayon 'diba?" tanong ko sa kanya. Tumango siya at sabi, "Pupunta ka ba kay Josef ngayon?" Nag tanong din siya at nag yes ako.
After breakfast, nag paalam na si Pia at umalis na. Ako naman, sinimulan ko na yung mga kailangan ko i-submit this week. Grabe hindi ko alam ilalagay ko sa poem ko. Siguro tungkol na lang sa love na hindi nag work out tapos based on sa amin ni Ethan. Talino! Edi madami ako nasabi doon sa poem.
Then nung natapos na din ako finally sa poem, I packed my things. I brought my laptop, phone, and my binder para matuloy ko yung ibang projects habang nasa ospital. Gustong gusto ko na din kasi makamusta si Josef, grabe kasi nangyari dun.
On the other hand, still no texts or calls from Ethan. I don't know if that's a good thing kasi ayaw ko talaga makipag away sa kanya wala akong gana dun. Pero bad thing siguro kasi syempre, kami pa din naman. Kahit na galit ako dun, may pake pa din ako.
So anyway, I finished packing my things and sumakay na ako sa Ecosport ko at kailangan ko na bisitahin si Josef. Just as I was putting on my seatbelt, Ethan's car pulled up on my driveway. Biglang kumunot ang noo ko at hindi ko alam bakit siya nandito. So bumaba ako at bumaba din siya and he was already making steps towards me.
YOU ARE READING
I am YOURS & You are MINE.
General Fiction"Maureen, choose one. You can't always have both. Unfair yun sa kanila." sabi ni Pia sa akin. Hindi pa ako sumasagot kasi nahihilo na ako. Gusto ko na lang mawala tong problema ko. Lulunukin ko na lahat ng problema hanggang sa masaya na ulit ako. Pe...
