Untouchable ✔️

Chap 5

This chapter is dedicated to NAUGHTYVIE , hope you like it.

* Jhaixe

Weeks had passed. I still can't forget his scars. It's obviously visible. What is he doing when I was gone?

Gosh, Jhaixe. Stop thinking about him. Stop thinking as if you care.

Am I not?

Of course not, Jhaixe. Why would you even care to the person who broke you years ago? Tsk.

"Like duh! Jhaixe are you even listening to us?" Napatingin ako kay Xhamara saka siya sinimangutan.

"No." Diretsa kong sagot kaya napahampas nalang siya sa noo niya.

"Hindi ka man lang tumanggi." Sabi nito saka umiling. Napakunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Bakit ako tatanggi?" Tanong ko ng maguluhan sa sinabi niyang hindi man lang ako tumanggi. Malakas siyang napabuntong hininga.

"Humina din ulo. Ayos ka lang ba? Gusto mo samahan ka namin nila Alecza sa ospital para magpacheck up? Depressed ka ba? Stress? Sabihin mo lang." Sabi ni Xhamara.

Lalo akong naguluhan. Why would I be depressed? Stressed siguro pwede pa.

"What?" Naguguluhan kong tanong.

"Haaaaays! Ako maiistress dito." Bulong niya saka humarap kay Alecza, "Tara. Tayo nalang mag usap." Sabi nito.

"Are you really okay?" Napatingin ako kay Synn na katabi ko.

"I'm okay. Why?" Nagtataka kong tanong.

"You're spacing out kanina pa. Ano bang iniisip mo?" Tanong nito kaya umiling ako.

"Tungkol lang sa experiment na gagawin namin mamaya sa Science." Palusot ko.

"Don't think to much. Nakakasama 'yan." Tumango nalang ako sa sinabi niya.

Nandito nga pala kami sa likod ng school. I like it here. Nakakarefresh kahit papaano ng utak. Sariwa ang hangin at wala masyadong studyante. Studyante na walang ibang ginawa kundi magbulungan. Na kesyo magkaaway kami nila Lux, kung anong nangyari? Ano daw ba dahilan kung bakit hindi na kami nagpapansinan, etcetera.

Sawa na 'ko sa bulungan. I need some peace of mind kaya kada pagkatapos kumain, dito kami dumidiretso. Lagi na kaming sabay kumain, dumadayo talaga sila Synn sa building ng 1st to 4th year highschool para kasabay ako kumain. Napansin ko ring palaging kumakain sila Lux sa canteen namin. Sa dating pwesto namin. Konti na nga lang papaniwalaan ko na yung sinabi nila Reeses na sinisilip nila 'ko pero pinipilit kong burahin 'yon sa isip ko.

Ano bang makukuha ko pag inisip ko 'yon? Tss.

Nang mag ring na ang bell bumalik na kami sa sari-sarili namin room.

Science nanaman. Hindi ako masyadong nakakahabol sa topic ngayon dito eh. Hindi ko alam kung marami lang ba talaga 'kong iniisip o sadyang mahirap lang talaga topic dito? O obobs talaga 'ko pagdating sa science?

At ito nanaman. Isang beses na 'kong nakausap ng subject teacher namin dito. Tinanong kung may problema ba 'ko at hindi ako nakakahabol sa topic niya. Sabi ko wala which is true naman.

Kainis lang kasi hindi ko talaga ma-gets yung mga sinasabi niya. Ang daming pangalan na pinahirap kaya tinatamad na 'kong pag aralan. Feeling ko tuloy sobrang bobo ko. Argh.

Hours had passed. Bigla akong tinawag ni Ma'am. Here we go again.

"Yes po, ma'am?" Tanong ko. Medyo wala 'kong gana makipagusap ngayon kaya sana mapabilis na 'to.