Untouchable ✔️

Epilogue

Napahawak ako sa tyan ko habang nakatingin sa mapayapang langit. Hinayaan kong hanginin ang buhok ko saka pinanood ang mga lumilipad na ibon.

Napangiti ako nang maramdamang may sumipa sa tyan ko. Excited na atang lumabas. I have been pregnant for 8 months now. We were just waiting for a short time before I deliver this healthy baby girl inside me.

Naramdaman kong may yumakap sakin mula sa likuran. Sa amoy palang non ay alam ko na kung sino.

"What are you thinking, hmm?" bulong nito at bahagya pa kong hinalikan sa leeg kaya umiwas ako at sinamaan siya ng tingin dahil nakiliti ako.

"Nothing. I'm just excited to see our daughter." nakangiti kong sagot.

"We will meet her soon. Our Lanaia Jayda Lavigne." masaya nitong sabi.

We are both excited. This is our first child. We are married for almost two years now. Naalala ko pa ang mukha ni Celix non at bumulong pa sakin na inunahan daw namin sila ni Xiella. Natawa lang ako.

We have our own house now so as the others. Binili na pala ni Lux itong bahay na to noong nagtatrabaho pa siya sa France.

Now he was still working for Rylie's parents pero sa kumpanya na nandito sa Pilipinas. Siya ang pinaghahandle non. Ako naman ay naka maternal leave sa trabaho.

Maya maya lang ay nakarinig ako ng ingay. Akala ko away, sila Alas lang pala. May mga anak na ang kupal di padin nagbabago ugali, parang mga magulang.

"Jhaixe! Ahahaha! Makikikain!" malakas nitong sigaw kaya napailing ako.

Wala na bang pagkain to sa bahay nila. Samin nauubos eh.

"Alas sabi mo guguluhin natin sila." sambit ni Reeses.

"Huh?! Kelan ko sinabi yan?!" parang gulat pang tanong nito.

"Sabi mo kanina!"

"Wala kong sinasabi! How dare you dare me?! Hahaha! Ano daw?" natahimik ito habang iniisip ang sinabi.

Napailing nalang ako.

"Dumbass. I was here to give this." sambit ni Rock saka binigay samin ni Lux ang sobre.

An invitation. Para sa kasal ni Xhamara at Jan. Naisip ko si Synn saka Alecza. Kelan kaya ikakasal ang dalawang yon?

"Uy may kainan nanaman!" sigaw ni Alas.

"Alam mo ikaw patay gutom ka." gigil na wika ni Zia kaya natawa ako ng malakas.

Mas lumalamon pa ito kesa kay Zia na 2 months ng buntis. Daig pa naglilihi na asawa.

"Di mo kasi ako pinapakain sa bahay."

"Ano pang kakainin mo eh naubos mo na?! Buntis ka ba?! Sabihin mo nga! Sino nanay niyan?!" sigaw ni Zia na halatang irita kay Alas kaya lalo akong natawa.

"Ubos na ba?" umiwas ng tingin si Alas saka sisipol sipol na tumabi kay Celix na mukhang wala sa mood.

Kinwento niya kagabi na hindi siya pinapatabi ni Xiella kasi nabwisit sakanya.

Napailing nalang ako.

Walang nagbago. Kung paano kami noong mga bata pa, kung paano kami noong highschool ganoon padin.

Sa tingin ko ay wala ng magagawa doon.

That's how our friendships were made.

Kahit nagkahiwalay ng taon bumalik padin sa dati.

Kahit ang daming rason para gumiba hindi padin bumagsak.

And for me, this is the real friendship. No matter how long you won't be talking to each other, it would not change our bond.

No matter how busy we are, just one call, we will be having each others back again.

No matter how bad something happen, it wouldn't be the reason for us to fall apart.

Every each of us were tested and even tempted to just give up but we did not allow ourselves to be succumbed by those temptations and chose to held hands.

And that's what makes us untouchables.