Untouchable ✔️

Chap 9

This chapter is dedicated to:

QueenUnpredictable

Madam_Mimai

AlexaAVB

* Jhaixe

Nagkadiwa ako dahil sa lamig na nararamdaman ko. Alam kong nakakumot ako pero ramdam ko parin ang lamig. Naririnig ko rin ang tunog ng aircon. Pati amoy ng ospital naamoy ko.

Hospital...

I hate hospitals...

Agad akong napadilat ng mapagtantong nasa ospital ako. Ayoko na dito. I'm sick with it. I can't handle any of those needles anymore. I've had enough of it.

Mabilis akong napatayo pero napadaing din ng makaramdam ng sakit sa ulo. Napakunot ang noo ko ng mahawakan ko ang benda na nakabalot sa noo ko.

Doon lang pumasok sa isip ko yung nangyari. May kung ano akong naamoy sa kotse ko kaya nakaramdam ako ng hilo saka antok. Alam kong bumangga ako sa kung ano mang nakaharang sa dinadaanan ko. Narinig ko ang boses niya pagkatapos no'n ay wala na.

Boses niya. Ni Lux.

Nilibot ko ang tingin ko at doon ko nakita si Lux na natutulog sa sofa. Nakabaluktot ito dahil mini sofa lang ang hinihigaan niya at masyado siyang malaki para doon.

Sunod akong tumingin sa orasan. 11:34 am. Ilang oras akong walang malay? Damn, hindi nanaman ako nakapasok.

Dahan-dahan akong tumayo saka naglakad papuntang refrigerator na nandito sa loob ng kwarto ko. Kumuha ako ng isang bottled water saka uminom. Tuyong-tuyo yung lalamunan ko, sumasabay pa ang magaan na pakiramdam ng t'yan ko. Nagugutom na 'ko.

"Jhaixe?"

Napaubo ako ng malakas sa gulat.

"Sorry! Sorry!" Sabi nito saka lumapit sakin. Kumuha siya ng panyo saka pinunasan yung braso ko na nabasa. Ang lamig, ano ba 'yan!

Patuloy parin ako sa pag ubo. Ayoko talaga ng nasasamid, ang kati sa lalamunan. Nakakairita.

Inalalayan ako ni Lux papuntang kama ko saka pinaupo doon.

"Nagpunta sila Mom?" Tanong ko. Tumango siya.

"They all came here. You were sleeping since yesterday 6:30 pm, if you just want to know." Sagot nito. Napabuntong hininga ako.

"Ano bang nangyari sakin?" Bulong ko sa sarili ko.

"There's a man inside your car last night. I think he sprayed something on your car that makes you lose your consciousness. I didn't catch him because you're my first priority." Sabi nito.

"Kailan ba tayo titigilan no'n?" Ito nanaman tayo sa sakit ng ulo. Problema, problema, problema!

Gayahin ko kaya si math? Mamigay din ako ng problema para mabawasan yung akin.

"Kailan ako pwedeng lumabas? Ayoko na dito." Tanong ko.

"But you're still not okay." Sabi nito pero umiling ako.

"Sa bahay nalang ako magpapagaling wag lang dito. Nanghihina ako lalo pag nakikita ko 'tong puting kwarto na 'to." Sabi ko. Alam niyang hindi na magbabago ang isip ko kaya bumuntong hininga ito saka tumango.

"I'll go ask the doctor." Sabi nito saka lumabas ng kwarto ko.

Huminga ako ng malalim. I guess, I would never have normal days in straight, one year so I'll just stop hoping. Damn.