Gliniarze💜

Rozdział 18

-To zrobiła moja przeszłość.-powiedział Krystian
-To mi wyjaśniłeś... Jakieś konkrety?
-Moja była. Mści się za to że ją rzuciłem. Jest według mnie nienormalna.
-Aha. masz jakieś zdjęcie bo jak podejdzie do mnie na ulicy to jej wy... Uderzę-powiedziałam widząc minę Krystiana. Taaa jeszcze się nie przyzwyczaiłam do "ładnych" słów.
-Może lepiej nie. Postaram się sam to załatwić.
-To ja się nie wtrącam.
-Tylko jak będzie chciała coś ci zrobić to masz się bronić.-powiedział i widząc moją zdziwiona minę dodał-Wiem że potrafisz.
Po zjedzeniu obiadu postanowiłam pójść na spacer. Pogoda już była lepsza a ja usiadłam na ławce w parku i zaczęłam czytać książkę. Nagle poczułam ostrze przy moim gardle.
-Przekaż Krystianowi że to jeszcze nie koniec-powiedziała nieznajoma. Od razu domyśliłam się kto to jest.
-Jesteś popieprzoną psychopatką wiesz? Nie mam pojęcia co on w tobie widział. Chyba tonę tapety na twarzy i nic więcej.-nerwy mi puściły. Odeszłam bez słowa a ja poszłam za nią jednak zamachnęła się ostrzem i lekko rozcięła mi skórę na brzuchu.
-Nikt nie będzie mną pomiatał-powiedziała i odeszła. Ja próbując tamować krwawienie doszłam do domu.
-To jest jakaś popierdolona psychopatka!-powiedziałam stając w drzwiach. Byłam wściekła. Krystian odwrócił wzrok w moją stronę i od razu się skapnął o co mi chodzi.
-Spotkałaś ją?!-zapytał
-A nie widać? Małpa musiała iść za mną od samego początku. A i kazała ci przekazać że to jeszcze nie koniec.
-Chodź opatrzymy to. Jutro zgłoszę że napadła na ciebie.-powiedział wyciągając bandaż z szafki.
-Jeszcze nie zapomnij powiedzieć że chciała mi poderżnąć gardło-powiedziałam z sarkazmem.
-Dobrze że tylko to ci zrobiła. Mogło być gorzej.-powiedział tym razem wylewając spirytus na ranę. Piekło jak cholera. Powstrzymałam się od krzyku co nie było łatwe.
-Chodźmy spać. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień.-powiedział Krystian. Chyba pierwszy raz się zgodziłam z nim...

No no no... Szykuje się rozpierdziel w Gliniarzach...
Pozdrawiam Namiko💜