Harry Potter One-Shots & Imagines

22) Rufus Scrimgeour ~ Gala

Rufus Scrimgeour ~ Gala

------------

Request van ILSElovehorses.

Wauw, ik vond het verhaal over Severus zooo leuk dat ik het inmiddels al een keer of honderd gelezen heb. Mijn andere favo character is Rufus Scrimgeour. Zou je ook een keer eentje over hem willen schrijven? Misschien iets met een gala op the ministry ofzo? En misschien een paar van deze zinnen: 7, 31,37,38,52,60,62,65,73. Alvast bedankt en veel succes!!!!!

------------

Ik vond deze heeeeel erg lastig om te schrijven, omdat Rufus natuurlijk niet echt een populair personage is. Ik heb even wat research over hem gedaan en ik hoop dat je het leuk vindt. Ik heb een aantal zinnen gebruikt.

[Y/N] betekent jouw voornaam en [Y/L/N] betekent jouw achternaam. Als je dit tegenkomt in het verhaal, moet je jouw eigen naam invullen zodat het lijkt dat jij de hoofdrolspeelster bent.

...

Helemaal opgetut en aangekleed stapte ik het ministerie binnen. De entree was helemaal versierd met kerstspullen. Ik had eigenlijk geen zin om te gaan, maar als hoofd van het Auror departement moest ik me hooguit even laten zien. Ik had met mezelf afgesproken dat het maximaal een uurtje zou duren. Daarna was het snel naar huis, pyjama aan en op de bank liggen met een goed boek.

Ik zag een aantal bekende gezichten voorbij komen, maar vooral veel onbekenden. Het gerucht ging rond dat Voldemorts mannen het ministerie geïnfiltreerd hadden. Nog een reden om hier zo snel mogelijk weg te gaan. Ik keek om me heen en zocht naar iemand waarmee ik kon praten. Mijn blik bleef hangen bij een verhoogd plateau waarop de meest belangrijke mensen stonden. Hoewel hij ouder geworden was, herkende ik hem meteen. Rufus Scrimgeour. Een oud collega van het Auror departement. Sterker nog, ik heb zijn positie als hoofd-Auror overgenomen toen hij Minister of Magic werd. We waren ooit zulke goede vrienden. Hij was de reden waarom ik Auror wilde worden. Mijn lichte crush, die ik tijdens mijn Hogwarts jaren op hem had, had daarbij geholpen. Bij iedere missie hoopte ik dat ik samen met hem mocht, wat in het begin ook vaak bleek te zijn. Echter werd hij afstandelijker. De honger naar macht werd groter. Vriendschap en prille liefde verwaterde.

Terwijl ik dromend naar de grond aan het staren was, kwam er een paar lakschoenen dichterbij.

'Miss [Y/L/N], leuk je hier te zien,' zei de onmiskenbare stem van Rufus.

'Ja, leuk om jou ook weer eens te zien,' zei ik ongemakkelijk.

'Je ziet er fantastisch uit, zoals altijd,' zei hij beleefd.

'Dank je,' zei ik blozend. Ik greep met mijn ene hand naar mijn andere bovenarm en probeerde de spanning weg te wrijven.

'Dus...' zei hij.

'Dus...' herhaalde ik. 'Nog bedankt voor de aanstelling als hoofd van het Auror departement.' Slim [Y/N], gewoon over werk beginnen. Wat komt hierna? Het weer?

'Je verdiende het. Je had de beste kwalificaties. En-' Hij sprak zo chique en zo... niet als hem.

'-Wat is er met jou gebeurd?' De woorden kwamen sneller uit mijn mond dan ik gehoopt had. Zijn wenkbrauw ging omhoog en hij keek me verbijsterd aan.

'Pardon?'

'Je was ooit zo...en toen...' ratelde ik.

'Ik was ooit zo, wat?'

'Wild en onbezonnen! En toen van de ene op de ander dag was je weg! Je ging niet meer mee op missies! Je verschool jezelf achter papierwerk! Waar is die jongen die zo graag Auror wilde worden? Die jongen die precies wist wat hij wilde toen hij Hogwarts verliet.'

'Mensen veranderen, [Y/N]' was zijn antwoord.

'Dat blijkt,' zei ik spijtig. Ik draaide me om en wilde weglopen.

'Waarom maakt het jou iets uit?' riep hij me achterna.

'Omdat ik dacht dat wij vrienden waren. Omdat ik er meer achter zocht.' Ik liep verder en werd weer gestopt door Rufus.

'Ik maakte een keuze waar ik 100% achter stond.'

'Oké, Rufus,' zuchtte ik terwijl ik weer een paar passen verder liep.

'Het is wat ik wilde,' zei hij met een lichte haper in zijn stem.

'Ik begrijp het,' zei ik iets chagrijniger. Plots voelde ik een druk bij mijn bovenarm. Ik werd teruggetrokken en keek Rufus aan in zijn ogen.

'Ik was bang, oké?' zei hij haastig. 'Ik wilde die onzekerheid niet meer.'

'Welke onzekerheid? Jij was de meest moedige man die ik kende.'

'Die momenten, waarop we samen op de bank zaten te lezen en te praten, kwamen steeds in me naar boven. Alles zou ineens over kunnen zijn. Ik dacht...'

'Wat dacht je?' vroeg ik zacht, terwijl ik over zijn bovenarm streek.

'Ik dacht, dat als ik papierwerk zou verkiezen boven het geweld, dat ik een beter leven kon hebben. Met jou. Ik dacht, dat als ik voor de hogere functie ging, ik meer geld kon verdienen om een bestaan op te bouwen. Met jou.'

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen.

'Maar waarom zeg je dit nu pas? Na al die jaren?' vroeg ik. 'We zijn ouder nu. We hadden een beter leven kunnen hebben. Samen.'

Rufus beet op zijn lip.

'Ik miste de Gryffindor spirit,' antwoordde hij. 'Als ik het over kon doen, had ik het gedaan.' Plots kreeg ik een idee.

'Maar we kunnen het overdoen! Laten we gaan! Samen op de bank met een goed boek, zoals vroeger. Vergeet even alles om je heen. Vergeet het ministerie. Vergeet de oorlog. Alleen jij en ik.'

Rufus keek om zich heen.

'Je kunt geen nee zeggen, Rufus. Niet na die speech van net.' Rufus lachte voor het eerst die avond. Voor het eerst sinds tijden. Hij knikte en pakte mijn hand vast. Samen gingen we terug naar mijn appartement, waar we voor de openhaard genoten van een goed boek met een mok stomende chocolademelk.

[A/N]

Ik hoop dat jullie het konden waarderen, ook al valt Rufus niet onder jullie favo karakters. Het was een hele uitdaging en ook al is het niet precies geworden wat ik wilde, heb ik er het beste van proberen te maken. Sorry als het tegenviel.

Love,

Clementine