Chapter Twelve

608 82 1
                                    

Ρόλαρα στο κρεβάτι και περιμένω το χέρι μου να προσγειωθεί στο στήθος του Harry , αλλά όταν δεν συμβαίνει τα μάτια μου ανοίγουν σιγά σιγά, και είμαι μπερδεμένη. Πού είναι; Ένας ελαφρύς πανικός αρχίζει να με καταβάλει και αναρωτιέμαι αν έφυγε τώρα μετά από αυτό που συνέβη χθες. Ωστόσο, αυτό είναι το σπίτι του, γιατί να φύγει; 

Σπρώχνω τα καλύμματα παρατηρώντας ότι είμαι ακόμα μόνο με το εσώρουχο μου και στο μεγάλο πουκάμισο του Harry. Πλησιάζω την καρέκλα στη γωνία όπου βλέπω τα ρούχα μου ωραία διπλωμένα. Βάζω μόνο τις κάλτσες μου επειδή εκτός από τα κρύα μου πόδια αισθάνθηκα άνετα για κάποιο περίεργο λόγο.

Το δωμάτιό του δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, είναι απλώς νορμάλ ,υποθέτω. Ένα κρεβάτι στη μέση, μια καρέκλα και μια τουαλέτα. Αυτό ήταν. Όπως και τα άλλα δωμάτια αυτού του σπιτιού είναι βαμμένο ένα σκούρο χρώμα και ειλικρινά είναι ωραίο. Με έχουν κουράσει όλοι οι πορτοκαλί και κίτρινοι τοίχοι. Πάντα τους έβρισκα αρκετά άσχημους.

Ανοίγω την πόρτα της κρεβατοκάμαρας του και οδεύω έξω και κάτω από τις σκάλες. Μπορώ να ακούσω ένα αδύναμο μουρμουρητό που έρχεται από την κουζίνα, και γρήγορα χαλαρώνω γνωρίζοντας πού βρίσκεται. Περπατώ στην κουζίνα, αλλά σταματάω στην πόρτα για να επεξεργαστώ το ευχάριστο θέαμα. Ο Harry στέκεται φορώντας μόνο το μποξεράκι του, καθώς μουρμουρίζει μια μελωδία που σκέφτεται. Ωστόσο, η πλήρης συγκέντρωσή του είναι σε ό,τι μαγειρεύει στη σόμπα. Το θέαμα φέρνει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου, ελπίζοντας βαθιά μέσα μου ότι αυτή δεν θα είναι η τελευταία φορά που θα ξυπνήσω σε αυτό.

Περπατώ πίσω του, και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το στομάχι του, τοποθετώντας ένα μαλακό φιλί στον ώμο του. Τινάζεται λίγο έκπληκτος, αλλά χαλαρώνει μόλις τα χείλη μου αγγίζουν το δέρμα του. Μπορώ να τον δω να χαμογελάει στον εαυτό του καθώς κοιτάζει κάτω από την ομελέτα που κάνει.

"Καλημέρα." Λέω ενώ στηρίζω το κεφάλι μου στην πλάτη του.

Γυρίζει από την άλλη. Τα μάτια μας συναντιούνται,και οι δύο χαμογελάμε τόσο πλατιά κάτι που δεν έχουμε για λίγο καιρό. "Καλημέρα." Σκύβει προς τα κάτω για να τοποθετήσει ένα φιλί στα χείλη μου. "Λοιπόν, σκέφτηκα ότι μπορούμε να πάμε για ένα πικνίκ σήμερα. Τι λες;"

"Θα το ήθελα πολύ." Του λέω. Σκύβει το μέτωπό του έναντι στο δικό μου, και το μόνο που κάνω είναι να κλείσω τα μάτια μου και να κρατήσω τη στιγμή.

Casanova➳ H.S (Μετάφραση)Where stories live. Discover now