Casanova➳ H.S (Μετάφραση)

Chapter Twenty Three

"Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για τη συμπεριφορά της μητέρας μου στο δείπνο χθες." Λέει ο Leith καθώς περπατά δίπλα μου. Έπρεπε να πάει στην αγορά σήμερα για να κάνει κάποιες δουλειές με τους ανθρώπους που πωλούν πολύτιμα αντικείμενα εδώ και μου ζήτησε να τον συνοδεύσω. Ήθελα να πω όχι, αλλά με την Olivia να με πιέζει δεν είχα πολλές επιλογές.

"Δεν πειράζει." Τον διαβεβαιώνω, ενώ τα μάτια μου περιπλανιούνται στα φαγητά που εμφανίζονται. Προσπαθώ να αποφύγω να εμφανίσω σημάδια που θα προδίδουν  ότι δεν θέλω να είμαι εδώ, αλλά είναι πιο δύσκολο απ'ότι νόμιζα.

"Ξέρεις άκουσα την αδερφή σου και η μητέρα μου μιλάνε για το γάμο και δεν νομίζω ότι κάποιος από εμάς θα έχει λόγο στο πώς θα είναι". Γελάει κάνοντας με να αφήσω ένα μικρό γέλιο γνωρίζοντας ότι έχει δίκιο. Ειλικρινά πίστευα ότι αυτός τα είχε αποφάσισε όλα, αλλά αποδεικνύει ότι έκανα λάθος.

"Νομίζω ότι έχεις δίκιο, πώς θα έκανες τον γάμο μας εάν μπορούσες να επιλέξεις;" Ρωτάω ενδιαφερόμενη αν επιθυμεί κρυφά κάποιο θέμα για το γάμο ή κάτι τέτοιο.

"Λατρεύω το χρώμα μπλε, έτσι σίγουρα μερικά μπλε λουλούδια." Τον κοιτάω με χαμόγελο. Δεν είναι καθόλου κακός και γνωρίζω ότι αυτό δεν θα είναι τόσο κακό όσο νόμιζα, αλλά μια φωνή στο κεφάλι μου μου υπενθυμίζει ότι δεν είναι ο Harry. "Τι;" Ρωτάει όταν παρατηρεί να του χαμογελάω.

"Τίποτα.Απλώς το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρώμα, οπότε ήλπιζα πως θα είχα μερικές μπλε ορχιδέες στο γάμο." Παραδέχομαι, και μου δίνει ένα χαμόγελο σε αντάλλαγμα, ένα πολύ χαριτωμένο χαμόγελο θα μπορούσα να προσθέσω.

"Λοιπόν, θα πρέπει απλά να βάλουμε κρυφά μερικές τότε." Αστειεύεται, και δεν μπορώ παρά να γελάσω λίγο. "Λυπάμαι, αλλά πρέπει να τακτοποιήσω αυτό που με έφερε εδώ, αλλά θα επιστρέψω πολύ σύντομα". Λέει πριν μου δώσει ένα φιλί στο μάγουλο, και έφυγε.

"Επιτέλους, νόμιζα ότι δεν θα έφευγε ποτέ." Μια φωνή λέει ότι με κάνει να πηδήξω με σοκ, χωρίς να έχω καταλάβει ότι κάποιος ήταν πίσω μου. Γυρνάω για να δω τον Harry να στέκεται εκεί με ένα χαμόγελο.

"Φύγε." Του λέω πριν περπατήσω στο φαγητό. Δεν μπορώ να φύγω εφόσον πρέπει να περιμένω τον Leith, αλλά μπορώ να τον αγνοήσω όσο θέλω.

"Mira, ζήτησα συγγνώμη. Πότε θα με συγχωρέσεις;" Ρωτάει προσπαθώντας να προχωρήσει μπροστά μου, για να τον κοιτάξω, αλλά απλώς συνεχίζω να κινούμαι γύρω του και να κρατώ την προσοχή μου στο φαγητό.