Casanova➳ H.S (Μετάφραση)

Chapter Eighteen*

"Συγνώμη που ρωτάω και χαλάω το κλίμα, αλλά πότε έρχεται;" Ο Harry ρωτάει κρατώντας τα μάτια του κολλημένα στο έδαφος. Ειλικρινά δεν νομίζω ότι θέλει να ξέρει την απάντηση, παρόλο που ρώτησε. Δεν θέλω πραγματικά να του απαντήσω και να του δώσω μια ημερομηνία που πρέπει να χωριστούμε. Θα προτιμούσα να μην τον ανησυχεί.

"Μεθαύριο." Απαντώ ειλικρινά καθώς συνεχίζουμε να κινούμαστε στην όμορφη μελωδία. Έβαλα τον δείκτη μου κάτω από το πηγούνι του, γυρίζοντας το κεφάλι του επάνω, έτσι ώστε να με κοιτάζει. "Μην το σκέφτεσαι, σε παρακαλώ, το μόνο που θέλω είναι αυτές τις δύο μέρες να είναι για μας." Ψάχνω στα μάτια του για μια απάντηση, αφού το στόμα του δεν θα μου δώσει μία, όμως δεν μπορώ να βρω κάποια. Ο Harry πάντα ήταν αρκετά εύκολος να τον διαβάσει αν πραγματικά του δώσεις προσοχή, αλλά αυτή τη φορά δεν υπάρχει τίποτα που για να δώσεις προσοχή.

Με εκπλήσσει τοποθετώντας τα χείλη του στα δικά μου και με αυτό το φιλί πήρα την απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις μου. Τα χείλη μας κινούνται με ένα τέλειο συγχρονισμό, οι άγγελοι μου συντρίβονται με τους δαίμονες του. Τα χέρια του ταξιδεύουν στην κορυφή των μηρών μου και δεν χρειάζεται καν να μου ζητήσει να πηδήξω, γιατί ήδη ξέρω ότι αυτό σήμαινε. Με πιάνει με ευκολία, και τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τη μέση του αυτόματα. Μπορώ να τον νιώσω να αρχίζει να περπατάει και σύντομα τον νιώθω να ανεβαίνει στις σκάλες. Δεν παίρνει πολύ πριν με αφήσει με το ένα χέρι για να ανοίξει την πόρτα του κρεβατιού του. Αυτός φέρνει το χέρι του πίσω σε μένα, αυτή τη φορά το τοποθετώντας το στη μέση μου. Κλείνει την πόρτα με το πόδι του καθώς περπατά μέσα. Τα χέρια μου τράβηξαν αδύναμα τα μαλλιά που έπεφταν στον λαιμό του, κάνοντάς τον να αναστενάξει.

Με πίεσε στον τοίχο δίπλα στην πόρτα. Βγάζει τα χέρια του από πάνω μου έτσι ώστε τα πόδια μου και ο τοίχος είναι τα μόνα πράγματα που με συγκρατούν. Τα χέρια του βουρτσίζουν τα πλευρά μου καθώς τα φέρνει στα χέρια μου. Παίρνει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και μπλοκάρει το δάχτυλό μας στον τοίχο. Το στόμα μας δεν χωρίζονται δευτερόλεπτο. Δεν είμαι τόσο αγχωμένη όσο πίστευα ότι θα ήμουν τον εμπιστεύομαι πραγματικά, και αν κάποιος πρέπει να έχει την παρθενία μου αυτός είναι και όχι κάποιος ξένος στη νύχτα του γάμου μου. Αφήνει τα χέρια μου και απομακρύνεται από μένα μόνο για να τραβήξει το πουκάμισό του πάνω από το κεφάλι του προτού το πετάξει στο πλάι. 

Με βάζει κάτω, και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα μπορώ να νιώσω το φόρεμά μου να τραβιέται αργά. Τα μάτια του είναι κολλημένα στο τέλος του φορέματος μου παρακολουθώντας καθώς βγαίνει σιγά-σιγά. Το τραβά πάνω από το κεφάλι μου, και το ρίχνει δίπλα από το πουκάμισό του στο πάτωμα, αφήνοντας με μόνο με τα εσώρουχά μου. Χαμογελάει στον εαυτό του καθώς σκανάρει το σώμα μου πριν συνδέσει γρήγορα τα χείλη μας για μια ακόμη φορά με ένα γρήγορο γλυκό φιλί.